Vragen over geloof, rechtvaardiging en heiligmaking komt Duguid regelmatig tegen in haar praktijk als counselor van de Christ Presbyterian Church in Grove City, Pennsylvania, in de Verenigde Staten. Zij ontmoet naar eigen zeggen wekelijks mensen die worstelen met zonden in hun leven en die in zichzelf geen kracht vinden om ermee te breken. De boodschap die zij hun aanreikt, heeft zij onlangs in boekvorm op papier gezet: Gods genade is er niet voor mensen die hun leven al een beetje op de rails weten te krijgen, maar die keer op keer moeten zeggen dat zij van het spoor af zijn.

Duguid schrijft op fijngevoelige en doorleefde manier. Ze put meer dan eens uit haar eigen ervaringen als echtgenote en moeder van zes kinderen. Duguid is getrouwd met de Amerikaanse predikant dr. Iain Duguid, in Nederland ook wel bekend om zijn verklaringen van enkele Bijbelboeken in de serie van de Reformed Expository Commentary.

Duguids boek kan echt een verademing zijn voor mensen die zichzelf van de genade uitsluiten omdat zij bij zichzelf geen verbeteringen aantreffen maar juist meer en meer zicht krijgen op de zondigheid van hun hart. Bevrijdend is het om te lezen dat de Heere in Zijn kinderen zo vaak tegenstrijdig lijkt te werken. Hij geeft hun een al dieper besef van wie zij in zichzelf zijn, ook na ontvangen genade, opdat zij dagelijks tot Christus vluchten en in Zijn wonden zullen schuilen.

Duguid is verrassend eerlijk over zichzelf. Ze etaleert haar zonden niet, maar tot bemoediging van anderen vertelt ze wel over de strijd die ze heeft gevoerd met haar overgewicht, over de irritaties die zij heeft in relaties met anderen, over haar hoogmoed en lichtgeraaktheid. Daarbij legt ze uit hoe de Heere die zonden in haar hart blootlegt, om haar tot Christus te brengen.

Met haar boek gaat Duguid in tegen de nadruk die in sommige kringen wordt gelegd op geloofsgroei. Zij ontkent niet dat er bij Gods kinderen sprake is van geloofsgroei, maar ze legt er wel de vinger bij dat die groei niet betekent dat zondaren meer en meer oog krijgen op wat zij moeten doen voor God, maar op wat God in Christus heeft gedaan voor hen.

Opmerkelijk genoeg bloeien juist zo vruchten van verwondering en ootmoed op. „Vreugde bloeit niet in onze harten op als we beter en beter ons best doen, maar als we helderder de diepten van onze zonden inzien en al meer onze volstrekte hulpeloosheid ervaren”, schrijft ze. „Alleen dan zullen we onze ogen van onszelf afhalen en omzien naar Christus voor al wat wij behoeven, in leven en sterven.”

Hier en daar lijkt Duguid langs het antinomianisme te scheren: alsof de functie van de wet als leefregel der dankbaarheid er niet toe doet. De presbyteriaanse predikant dr. Mark Jones heeft Duguid er inmiddels ook van beticht. Volgens hem staan er in het boek enkele uitdrukkingen die niet zo gelukkig gekozen zijn.

Duidelijk is dat het Duguid erom te doen is wanhopige zondaren aan Christus’ voeten te brengen. Juist zij die mogen geloven dat Christus alles heeft volbracht wat tot hun zaligheid nodig is, verlangen ernaar te worden wie ze in Christus reeds zijn: heiligen voor God.

Boekinfo

Extravagant Grace. God’s Glory Displayed in Our Weakness, Barbara R. Duguid; uitg. P&R Publishing Company, Phillipsburg, New Jersey, 2013; ISBN 9781596384491; 224 blz.; $ 12,99.