Je weet ook dat je niet naar een schuilkelder kunt rennen. Want die zijn er simpelweg niet. Dat heeft de ‘andere kant’ dan toch maar beter geregeld. In Israël bevinden zich shelters op zo’n beetje elke hoek van de straat. Toegegeven, je hebt doorgaans maar vijftien seconden om je te bergen, maar je kunt tenminste ergens heen.

In Gaza werkt dat net een beetje anders. Een Israëlische columnist stelde gisteren dat Israël miljarden investeert om zijn bevolking tegen raketten te beschermen, terwijl Hamas zijn bevolking gebruikt om zijn raketten te beschermen. Menselijk schild heet dat ook wel.

En zo kan het dus gebeuren dat je als inwoner van Gaza plotsklaps een sms’je krijgt met de dringende oproep je naar een bepaald gebouw te begeven. Daar mag je dan op het dak gaan staan. Niet om van het uitzicht te genieten. Wel om te voorkomen dat Israëlische gevechtsvliegtuigen het pand onder je bombarderen. Omdat daar toevallig een hoge Hamas­commandant woont. Of omdat er in de kelder een voorraad raketten ligt. Je zult maar als Palestijn in Gaza wonen.

Dan even de andere kant. Je zult maar Israëliër zijn. Ja, er is luchtalarm. Er zijn schuilkelders. Het Israëlische leger is superieur ten opzichte van de proppenschieters van Hamas. En premier Benjamin Netanyahu spreekt al dagenlang ferme taal: de veiligheid van land en volk staat voorop, alle opties liggen op tafel.

Maar lukt het je wel om binnen vijftien seconden de schuilkelder te bereiken? Durf je nog wel te gaan douchen, wetend dat het luchtalarm elk moment af kan gaan? En hoe ga je om met de stress van je kinderen, die voor de zoveelste keer niet naar school kunnen gaan?

Stop. Palestijnse kinderen kunnen misschien ook wel niet naar school. Vandaag worden opnieuw slachtoffers van Israëlische bombardementen begraven. Elk halfuur, of deel daarvan, verscheurt een dreunende explosie de stilte van de zinderende zomerlucht. Waarom zijn er niet genoeg ambulances?

Toch is er ten minste één belangrijk verschil. Zo lang er vanuit de Gazastrook niet op Israël wordt geschoten, zullen er ook geen Israëlische aanvallen op het kustgebied worden uitgevoerd.

Zo lang Israël bestaat kan het land raketbeschietingen vanuit de Gazastrook verwachten. Simpelweg omdat de Joodse staat er niet mag zijn – althans in de ogen van Hamas en nog een paar extremistische groeperingen.

Je zult maar Palestijn zijn. En je zult maar Israëliër zijn. Dagelijks leven met de waanzin van de oorlog, of de mogelijkheid daarvan. In een regio die toch al in vuur en vlam staat. De grote vraag blijft: waar moet het heen?