Diaconaal rustpunt in De Werelt
Op een flipover in de hal staat het programma voor vandaag: ontbijt, ”Werelt in beweging”, koffie/thee, lunch, ritje met de paardenkoets, diner, levend bingo. Martin Wilders, deelnemer aan de vakantieweek in De Werelt in de Lunterse bossen: „Voor mij is dit de enige mogelijkheid om nog op vakantie te gaan.”
Maandagochtend. Buiten regent het. Binnen is het programma aangepast. Vrouwen zitten te breien of te haken. Mannen lezen de krant, puzzelen of zijn met elkaar in gesprek: „Dit is net één grote familie.”
Hetvakantiebureau.nl verzorgt al meer dan vijftig jaar diaconale vakantieweken voor mensen die moeilijk zelfstandig op vakantie kunnen. Een van de vaste locaties is Vakantiehotel De Werelt in Lunteren.
In 1962 werd in Lunteren de eerste steen gelegd voor congrescentrum De Werelt, in die dagen het grootste van het land. Het was een initiatief van de Gereformeerde Kerken. Met de inkomsten van congressen en conferenties wilde de kerk vakanties organiseren voor wat toen als doelgroep heette: „vermoeide huisvrouwen.” Zes jaar later ging de Nederlandse Hervormde Kerk in het F. D. Roosevelthuis in Doorn hetzelfde doen. Bij de totstandkoming van de Protestantse Kerk in Nederland, in 2004, werden De Werelt en het Roosevelthuis samengevoegd, waarmee Hetvakantiebureau.nl ontstond.
Eenzaamheid
Mariska Odijk, marketingmedewerker van Hetvakantiebureau.nl zet de doelstelling uiteen: „Wij organiseren vakanties voor mensen die bij het dagelijks functioneren zorg nodig hebben, of voor mensen die het moeilijk vinden om zelf iets te organiseren. We ontvangen veel eenzame ouderen die in hun thuissituatie de hele dag geen mens zien of spreken, en die nauwelijks iets te doen hebben. Zij vinden het fantastisch om eenmaal per jaar een week lang in een groep met elkaar op te trekken. We zien mensen echt opbloeien. Als ze op zaterdag naar huis gaan, zien ze alweer uit naar volgend jaar.”
De identiteit van Hetvakantiebureau.nl is gelinkt aan die van Kerk in Actie, de diaconale hulporganisatie van de Protestantse Kerk. Odijk: „Onze vakanties hebben een christelijk karakter. Zondags organiseren we een viering, waarbij het iedereen vrijstaat om daar wel of niet aan deel te nemen. Bij de maaltijden vragen we een ogenblik stilte. Er is een pastoraal werker of een predikant aanwezig die beschikbaar is voor een gesprek van hart tot hart. We ontvangen ook graag niet-christelijke gasten. Voor hen willen we er ook zijn, maar we vragen op onze beurt wel om onze opvattingen te respecteren. We hebben een open protestants-christelijke identiteit. Hier komen mensen die katholiek zijn, die protestants zijn, en mensen die helemaal niks zijn. Iedereen moet hier een plezierige week kunnen beleven.”
Hetvakantiebureau.nl drijft voor een groot deel op vrijwilligers. Odijk: „Zij willen er zijn om met mensen te praten, om naar hun verhaal te luisteren, om een arm om hen heen te slaan, en ook allerlei dingen met de gasten te ondernemen, zoals fietsen, wandelen, rummikuppen, een workshop, een rondrit maken of een museum bezoeken, of om zomaar een beetje plezier te maken met elkaar.”
De meeste vrijwilligers zijn kerkelijk betrokken. „Zij zien dit ook een beetje als een roeping. Wat ze hier doen, komt vaak recht uit het hart.”
Hetvakantiebureau.nl verwelkomt elk jaar ongeveer 2600 gasten. Er worden ook vakanties georganiseerd voor specifieke doelgroepen, zoals mantelzorgers met een thuiswonende partner met dementie, mensen met een visuele en mensen met een licht verstandelijke beperking.
De drukste periode is van juni tot oktober. „Verder ontvangen we veel gasten met Pasen en met Kerst, of met oud en nieuw. „Veel gasten hebben verdriet, vinden het met oud en nieuw moeilijk om alleen te zijn en willen alle zorgen weleens even vergeten. En ze vinden het ook fijn om eens lekker aan een kerstdiner te zitten.”
Moeder en dochter
Vaak komen de gasten alleen, of samen als man en vrouw, of als moeder en dochter. Zoals mevrouw W. Baanen en Els van Helden, beiden afkomstig uit Krimpen aan den IJssel. Ze komen al voor de vijfde maal naar Lunteren en zijn erg enthousiast. Thuis kerken ze in de IJsseldijkkerk.
Baanen (87): „We zorgen er bewust voor dat we ieder jaar in week 27 hier zijn. Dan ontmoeten we meestal weer dezelfde mensen van het vorige jaar.”
Van Helden (59): „Als je hier binnenkomt, staan ze je al op te wachten. Het voelt als een warm bad. Het is net één grote reünie. We zijn nu eenmaal graag onder de mensen.”
Baanen heeft gezondheidsklachten en mag bijvoorbeeld niet meer vliegen. „Voor mij is het een uitkomst dat De Werelt er is, anders kwam ik nergens meer.”
Van Helden: „Er zijn altijd gediplomeerde verpleegkundigen in de buurt. En verder helpen we elkaar.”
Ontmoeting
Martin Wilders (79) uit Ochten heeft vroeger half Europa afgereisd met de caravan. Sinds vier jaar is hij weduwnaar. Hij komt vooral naar De Werelt voor het contact. „Ik heb hier al heel wat mensen leren kennen. Je treft ook vaak mensen van de vorige keer.”
Twee jaar geleden kreeg Wilders een hartstilstand. „Vier dagen heb ik in coma gelegen, maar het gaat nu gelukkig weer goed. Dit is voor mij de enige manier om nog op vakantie te gaan.”