Volgens zijn advocaat Roberto Pennino van RNS Advocaten wil Drost bij voorkeur met de Belastingdienst in gesprek over een schikking. Als dat niet tot een bevredigend resultaat leidt, zal het zo goed als zeker tot een rechtszaak komen.

De FIOD-ambtenaren met wie Drost destijds te maken had, kenden de regeling niet. In mei stelde de rechtbank in Den Haag vast dat de regeling destijds wel degelijk bestond en dat Drost daar niet over is geïnformeerd. De regeling dateert van 1985 en heeft nadien meermaals geleid tot uitbetaling van aanzienlijke tipgeldbeloningen.

Volgens Pennino mag Drost ook 10 jaar na het overhandigen van de schaduwboekhouding aanspraak maken op tipgeld. „In het beleid staat niets over een termijn”, aldus de raadsman.

Pennino snapt dat de fiscus terughoudend is bij het uitdragen van tipgeldbeleid, maar meent dat in het geval van Drost een grens is overschreden door hem te zeggen dat er helemaal geen beleid is. „Die terughoudendheid is wat ons betreft een kernpunt. Wat de Staat doet is die terughoudendheid overhevelen naar de inhoudelijke beoordeling van de zaak terwijl dit geen beleidscriterium is.”

Drost heeft veel last gehad van zijn handelen. Zijn handelsbedrijf leed grote schade en hij moest een tijd onderduiken wegens bedreigingen. In 2012 ontving Drost wel een coulancevergoeding. Klokkenluider Ad Bos, die in 2001 een grote bouwfraude meldde, kreeg in 2009 een schadevergoeding.

Drost onthulde vooroverleg en prijsafspraken in de scholen- en kantorenbouw in de periode 1995-2001. Hij had stukken in bewaring gekregen van zijn voormalige schoonvader, die directeur was bij bouwbedrijf Boele & van Eesteren.