Rutten, wiskundige en filosoof, promoveerde in 2012 op een nieuw godsbewijs. Hij sprak donderdagavond voor een goed gevulde zaal met studenten van het Groningse dispuut van de CSFR. Het dispuut –Yir’at ’Adonay– 
had Rutten opnieuw uitgenodigd, nadat hij vorig jaar een betoog had gehouden over de redelijkheid van het bestaan van een
 God, het zogenoemde theïsme, de overtuiging dat er een God bestaat.

Voordat Rutten zijn eigenlijke argumenten uiteenzette, ging hij in op het onderscheid tussen de begrippen historiciteit en historisch portret. De vraag naar de historiciteit is de vraag naar het daadwerkelijke bestaan van een historisch persoon. Een historisch portret zijn geschiedkundige uitspraken over een persoon uit het verleden waarvan we redelijkerwijs kunnen zeggen dat ze waar zijn. Hiervoor noemde de filosoof een aantal criteria, zoals meervoudige vermelding, zaken die de schrijver in verlegenheid brengen en de vraag of de bronnen passen binnen de achtergrondkennis die al aanwezig is.

Vrouwen

Vervolgens maakte Rutten de stap naar zijn kernargument en wees hij op een aantal belangrijke gebeurtenissen in het leven van Jezus. Zijn begrafenis, de ontdekking van het lege graf, de verschillende mensen die Hem na Zijn dood hebben gezien, het geloof van de discipelen in de opstanding en de opkomst van het christendom in Jeruzalem behoren tot het zogenoemde historisch portret. Dit betekent volgens de filosoof dat seculiere geschiedwetenschappers het er vrij unaniem over eens zijn dat deze gebeurtenissen daadwerkelijk hebben plaatsgevonden.

Rutten gaf een uitgebreide demonstratie van hoe een dergelijk historisch portret bij historici tot stand komt. Hij noemde tal van voorbeelden die pasten binnen de criteria van het historisch portret. „We hebben in veel onafhankelijke bronnen, Markus, Paulus en Handelingen, vermeldingen over het lege graf. Bovendien waren het vrouwen die het graf ontdekten. Als je een verhaal hebt verzonnen, dan voer je 
geen vrouwen op als getuigen, want hun getuigenis was in die tijd helemaal niet rechtsgeldig. Het is een voorbeeld van iets wat de schrijver in verlegenheid brengt, en wat hij dus waarschijnlijk niet heeft verzonnen”, aldus de filosoof.

Waarheid

De laatste stap in het argument is het zoeken naar een goede manier om de gebeurtenissen van begrafenis tot de opkomst van het christendom vanuit Jeruzalem te kunnen verklaren.

Volgens de filosoof is er geen goede seculiere verklaring voor deze gebeurtenissen. „Het is wel geprobeerd, hoor. Jezus zou niet echt dood zijn, of de vrouwen zouden bij het verkeerde graf hebben gestaan. Maar al deze verklaringen houden uiteindelijk geen stand.”

Hij concludeerde dan ook: „Als Jezus werkelijk is opgestaan, dan zou dat feit een beslissende rechtvaardiging zijn voor Zijn leer en dus voor de waarheid van het christendom.”

Behalve dit historische argument werkte de filosoof nog vier argumenten uit. Volgens Rutten moeten we die niet los van elkaar zien: „De argumenten versterken elkaar. Als ik zo onder de indruk ben van de genialiteit en de morele verhevenheid van de persoon van Jezus, het argument van de zelflegitimatie, dan vind ik het nog waarschijnlijker worden dat het juist deze Persoon is Die wordt opgewekt uit de dood.”