Amanda’s drama begon in 2009-2010 toen de jonge Canadese uit Coquitlam, British Colombia, besloot „nieuwe mensen” te ontmoeten via internet. Nadat een onbekende haar diverse keren had gecomplimenteerd over haar uiterlijk, probeerde hij haar over te halen gedeeltelijk uit de kleren te gaan voor de webcam. Amanda ging overstag. Een jaar later dreigde deze ‘vriend’ een foto daarvan naar haar vrienden, klasgenoten en bekenden te sturen als ze niet een stap verder ging voor de webcam. Dit keer werkte Amanda niet mee.

Nadat de foto daadwerkelijk verspreid werd, raakte Amanda in een depressie en begon ze alcohol en drugs te gebruiken. Verhuizen naar haar vader en een nieuwe start op een andere school boden ook de oplossing niet, omdat de onbekende afperser haar nieuwe gegevens spoedig achterhaald had.

De digitale afbeelding werd inmiddels gebruikt als profielfoto op Facebook en Amanda raakte steeds verder in de put. Ze verloor haar vrienden en veranderde opnieuw van school. Amanda schreef hierover: „Alles was hier beter, ondanks dat ik tijdens de pauze altijd alleen in de school­bibliotheek zat. Elke dag.”

Een maand later liep een kortdurende vriendschap met een voormalige kennis uit de hand en Amanda werd op het schoolplein uitgejouwd, geschopt en geslagen. Haar klasgenoten keken slechts toe en maakten video-opnames. In de waarneming van de tiener had het leven haar niets meer te bieden en nadat ze thuiskwam, dronk ze bleekmiddel. Een spoedopname in het ziekenhuis redde haar leven.

Jongeren kunnen wreed zijn. Medeleerlingen lieten berichten achter op haar Facebookpagina waarin ze werd aangemoedigd om het „nog eens te proberen.” Zes maanden later werden er nog steeds foto’s van bleekmiddel op haar Facebookpagina achtergelaten, ondanks het feit dat Amanda inmiddels opnieuw van school was veranderd. Vertwijfeld vroeg ze zich af waarom men haar niet met rust liet. Tijdens de zomer van 2012 huilde ze veel en verwondde ze zichzelf regelmatig met scherpe voorwerpen. Ook een tweede poging om haar leven te beëindigen, ditmaal door middel van een overdosis, mislukte.

Op 10 oktober 2012, rond zes uur ’s avonds, werd Amanda dood in huis aangetroffen. Politie-onderzoek wees uit dat 15-jarige tiener door ophanging om het leven was gekomen.

Amanda’s dood veroorzaakte een golf van verontwaardiging; eerst in Canada, later ook in andere landen. Reacties spitsten zich toe op wat de school en de politie preventief hadden kunnen doen. Christy Clark, de toenmalige premier van British Columbia, liet een condoleantiebericht achter en suggereerde dat er een nationale discussie op gang moest komen om “cyber bullying,” online pesten, strafbaar te stellen. Korte tijd later discussieerde het Canadese parlement over een motie om dit fenomeen duidelijker in kaart te brengen.

Enkele dagen na haar dood was Amanda’s laatste wanhoopskreet op internet 1,6 miljoen keer bekeken. Inmiddels staat de teller op ruim 17,5 miljoen. Tijdens een herdenkingsbijeenkomst in november 2012 hield Carol Todd, Amanda’s moeder, de aanwezigen voor dat haar dochter een boodschap nagelaten heeft „die de wereld heeft veranderd en ogen, oren en harten heeft geopend.” Carol Todd richtte de Amanda Todd Trust op, een organisatie die zich inzet voor het tegengaan van online pesten.

Het bericht dat Amanda’s afperser wellicht uit Nederland komt, was de afgelopen week volop in het Canadese nieuws. In een persconferentie liet Carol Todd weten dat „dit werkelijk de dag was waarop we gewacht hebben.” Mogelijk heeft de verdachte meerdere slachtoffers gemaakt in Nederland, Canada, Amerika, het Verenigd Koninkrijk en Noorwegen.

Op internet werd er druk gespeculeerd over een mogelijke uitlevering van Aydin C. Mocht het echter zover komen, dan zal dit pas gebeuren nadat zijn zaak in Nederland zal zijn behandeld.