„En in zware strijd zijnde, 
bad Hij te ernstiger.”

Jezus is een mens. En wat voor mens! Onze Borg en Plaatsbekleder is Hij. Tegen Hem is de ganse macht van de hel losgebroken, de ganse macht van de dood. Als Hij toegegeven had, zou de ganse verlossing vernietigd, de gemeente verwoest zijn en de hel zou juichen. Maar de Heere geeft niet toe, Hij laat niet los. Hij wil niet dat Zijn broeders de drinkbeker drinken.

Allen die daar schreeuwen: „Heere Jezus! Zoon Davids! ontferm U mijner!”, allen zullen ervaren dat zij een Ontfermer hebben. „Het zal Mij zijn als de wateren van Noach, toen Ik zwoer, dat de wateren van Noach niet meer over de aarde zouden gaan; alzo heb Ik gezworen, dat Ik niet meer op u toornen, noch u schelden zal. Want bergen zullen wijken en heuvelen wankelen; maar Mijn goedertierenheid zal van u niet wijken” (Jesaja 54:9-10).

Zo ligt op onze Ontfermer de angst der hel. Toegeven doet Hij niet. Hij bidt. Hij bidt ernstig. Wanneer de doodsangst u vervult, bid! Wanneer angst vanwege uw zonden, wanneer angst der wereld en der hel u aangrijpt, bid! Wanneer twijfelingen over u komen of u zalig zult worden, bid! Hoewel u ook denkt: Ik ben verloren, met mij is het uit, ik kom niet terecht: bid, ach, bid! U kunt niet? Ook dat bidden heeft onze dierbare Borg en Plaatsbekleder gedaan.

Dr. H. F. Kohlbrugge, 
predikant te Elberfeld

(”Schriftverklaringen”, 1965)