, maar op dit moment is een adempauze hard nodig. Als de stad lucht krijgt, kan zij haar achterstanden wegwerken. Intussen is het belangrijk dat andere gemeenten hun verantwoordelijkheid nemen, zodat de Nederlanders de problemen gezamenlijk dragen en de taken verdeeld worden. Rotterdam is de laatste tijd een hot item, maar of dat altijd positief is, is de vraag. Zeker als er tot ruim buiten de gemeentegrenzen over wordt gesproken dat Rotterdam op slot gaat, dat arme gezinnen worden geweerd en dat op deze manier de problemen slechts verplaatst worden. En dat is slecht voor Rotterdam, ook al ben je dan een hot item. Het blijkt dus wel dat zorgvuldig formuleren en het zorgvuldig benoemen van de problemen zeker van ons politici gevraagd mag worden. En dat de oplossingen in evenwicht moeten blijven met de daadwerkelijke problemen.

Wat zijn dan de werkelijke problemen van Rotterdam? We kunnen daarvoor verwijzen naar de slechte lijstjes van laag inkomen, lage opleiding en een verouderd woningbestand. Maar zorgen die dingen voor de dagelijkse problemen die burgers ervaren? Het is geen probleem als je naast een asielzoeker woont die de taal niet machtig is. Ook is het absoluut geen probleem als je naast iemand woont die met hard werken minder dan 120 procent van het minimumloon verdient. Vage tabellen met stijgende lijnen geven -erg suggestief- een stijging aan van het aantal niet-westerse allochtonen. Suggestief, omdat daarin de veronderstelling doorklinkt dat dit ook een toename van de problemen met zich meebrengt.

Kern
Kern van de kwestie is dat wij wat moeten doen aan de redenen waarom mensen Rotterdam verlaten. Ik kan mij voorstellen dat je Rotterdam verlaat als je buren hebt die overlast geven, als je naast een drugspand, coffeeshop of bordeel woont, of als er veel overlast is op straat van auto’s en scooters en als de leefomgeving onleefbaar blijft door lang leegstaande, dichtgetimmerde panden en door gebrek aan groene plekken op loopafstand.

Maar dat betekent dat wij daar hard aan moeten trekken. Er zijn nogal wat zaken aangekondigd in het collegeprogramma. Aan sommige geef ik steun, maar andere vind ik te mager. Wat betreft de vele coffeeshops en drugspanden: Hoe is het mogelijk dat velen in Rotterdam nog steeds ten koste van kwetsbare mensen eenvoudig op illegale wijze rijk worden? En waarom verrijzen na sloop altijd weer nieuwe gebouwen? Waarom gebruiken wij die vrijgekomen ruimte niet voor meer pleinen en meer openbaar groen in de wijken? Velen zouden dat willen, zeker als zij geen tuin in de binnenstad hebben. En hoe staat het met de aanpak van overlastgevers?

Aanpakken
Criminaliteit en overlast moeten worden aangepakt, of iemand nu een gele neus, een groen oor of een blauw oog heeft. Ik geef dus steun aan het college om huisjesmelkers hun eigendom af te nemen. Dan tref je hen het hardst. En wij zijn ook positief over de positieve ballotage om lagere inkomensgroepen huisvesting aan te bieden in rijkere (deel)gemeenten, zeker als zij in Rotterdam werken! Ook steunen we het als er meer aandacht komt voor zorg voor en ondersteuning van probleemgezinnen en meer aandacht voor economie en onderwijs. En dan vooral op het gebied van langere leerplicht en met betrekking tot fiscale voordelen voor ondernemers in mindere wijken.

Maar zoals het college de problemen per wijk en straat wil benoemen, moeten wij ook regionaal kijken wat de mogelijke oplossingen zijn! Het is dan te simpel om te zeggen: Geen mensen meer toelaten, waar dan ook in Rotterdam, die aandacht nodig hebben. Er zijn wijken in Capelle, Schiedam en Vlaardingen die minder zijn dan delen van Rotterdam zoals in Kralingen, Hillegersberg, Ommoord en Zevenkamp. Ook dan moeten wij solidair zijn binnen Rotterdam en moeten we de durf hebben een deel van de taakstelling naar die deelgemeenten te verplaatsen. Dat vergroot de steun in de regio.

Wij moeten de gastvrijheid voor de vreemdeling in nood die Nederland wil bieden, blijven geven. Maar dan ook de taken eerlijk verdelen binnen heel Nederland! Zoals dat nu allang gebeurt met de statushouders die in Nederland komen. Dan is het zo dat je ieder een gelijke taak mag geven.

Adempauze
Ik vraag om een adempauze voor Rotterdam, zodat andere gemeenten in Nederland meer verantwoordelijkheid moeten nemen. Vergelijk het maar met een gezin. Alle huishoudelijke taken schuif je ook niet af op één lid van het gezin. Dus moeten wij landelijk vragen om meer geld voor opleidingen en woningrenovatie. Wij kunnen ook vragen wat bijvoorbeeld een gemeente in Drenthe of -dichterbij- Wassenaar doet voor problemen die in Nederland plaatsvinden. Dat is het gemeenschappelijk dragen van taken waar wij als Nederlanders voor staan. Men mag elkaar als Nederlanders helpen.

Wij staan echter wel sterker in dit verzoek als wij onze problemen intern zelf aanpakken en dus drugspanden sluiten en meer leefbare open ruimten in de stad creëren. Pas dan kunnen wij vragen om voorlopig mensen met achterstand op het gebied van taal of onderwijs aan andere gemeenten toe te wijzen. Zodat Rotterdam lucht krijgt om zijn achterstanden weg te werken.

De auteur is fractievoorzitter van de ChristenUnie-SGP in Rotterdam. Dit artikel is gebaseerd op zijn bijdrage tijdens de raadsvergadering op 11 december 2003 over het rapport ”Rotterdam zet door. Op weg naar een stad in balans”.