„Zalig zijn de vreedzamen; want zij zullen Gods kinderen genaamd worden.”

Wij zouden veel vrede genieten indien wij ons niet wilden bemoeien met woorden en daden van anderen, en met dingen die niet tot onze zorg behoren. Hoe kan iemand lang in vrede blijven die zich met andermans bekommernissen inlaat, die gelegenheden zoekt welke verstrooiing aanbrengen, en weinig of zelden ingekeerd leeft? Zalig zijn de eenvoudigen, want zij zullen veel vrede genieten.

Waarom zijn sommige heiligen zo volmaakt geweest en zo ingetogen? Omdat zij zich beijverd hebben zichzelf te versterven in alle aardse lusten: daarom hebben zij met alle innigheid des harten God kunnen aankleven. Maar wij, wij hebben te veel werk met onze driften en zijn te zeer bekommerd om vergankelijke dingen. Zelden ook overwinnen wij ten volle een enkele ondeugd, en hebben geen ijver om dagelijks vooruit te gaan: daarom blijven wij lauw en koud. Waren wij aan onszelf volkomen afgestorven en inwendig niet in verwarring, dan zouden wij ook de goddelijke dingen kunnen smaken, en iets van de hemelse beschouwing kunnen proeven. Maar het enige, ja het allerzwaarste beletsel is dat wij, verslaafd aan onze driften en begeerlijkheden, geen moeite doen om de volmaakte weg der heiligen op te gaan. En als ons een weinig tegenspoed overkomt, laten wij te haastig de moed zinken en keren wij ons naar menselijke troost.

Thomas a Kempis,
kanunnik te Zwolle

(”De navolging van Christus”, 1471)