Hij vroeg de ongeveer 600 aanwezigen in de Veenendaalse Pniëlkerk de graankorrels van het zaad van Gods Woord met hun gebeden te bevochtigen, opdat de Heere het zal zegenen.

Charles, de schuilnaam van een Nederlander die als leraar in China werkt, vertelde over de bouw van drie kerkjes in een gebied waar tot voor kort geen kerken waren. „De mensen konden vanwege ruimtegebrek niet meer samenkomen in hun huiskerken en zijn begonnen met de bouw zonder dat er genoeg geld voor was.” Een deel van de jubileumcollecte was bestemd voor de bouw van deze kerkjes. Een ander deel gaat naar Primrose, een samenwerkingsverband tussen Bonisa, Driestar Educatief en Chinese huiskerken. Primrose voorziet in de opzet en het onderhoud van een christelijke basisonderwijsopleiding.

Drs. L. N. Rottier, bestuurder van Driestar Educatief, zei dat een dag tevoren de overeenkomst over Primrose is getekend. Rottier vindt de naam Primrose (primula, een voorjaarsbloem) in combinatie met de ondertekening op de eerste voorjaarsdag symbolisch. Hij was er „diep van onder de indruk” dat men elkaar gevonden heeft en dat het project gestart is. „God heeft de mensen op de juiste tijd bij elkaar gebracht. Dit had niemand kunnen arrangeren.”

Rottier noemde Primrose een symbool voor de groei van het christelijk onderwijs in China. De elf studenten die er al studeren, zijn geselecteerd op grond van hun motivatie, hun betrokkenheid bij de huiskerk waarbij ze aangesloten zijn en hun bereidwilligheid om een van de scholen van de huiskerken te dienen. „Elke student kan vertellen over de roeping tot het onderwijs.”

Als voorbeeld noemde hij Samuel, die in zijn jeugd van alles gedaan had wat niet mocht. „Zijn vader en moeder bleven voor hem bidden en Samuel ging weer naar de kerk. Hij werd er in het hart geraakt en kwam in contact met Chris, die leerkrachten zocht.”

Chris, een vriend van Charles en een van de drijvende krachten achter Primrose, was ruimschoots voor de president van zijn land in Nederland aangekomen om zijn handtekening onder de overeenkomst te zetten en te spreken tijdens de jubileumviering van Bonisa. Hij vertelde over het probleem van de tweede generatie. „De meeste christenen in China zijn christenen van de eerste generatie. Vooral vanaf de jaren tachtig van de vorige eeuw zijn er veel Chinezen christen geworden. Er is niet veel over nagedacht hoe de ouders hun kinderen bij Jezus kunnen brengen. Ze gingen ervan uit dat hun kinderen in hun voetsporen zouden wandelen. Op de staatsscholen hoorde de jeugd echter alleen maar dat er geen God bestaat. Het grootste deel van de tweede generatie is bij het geloof van de ouders vandaan gegroeid.”

De leraar vertelde dat er tijdens een eerste bijeenkomst in 2006 over dit thema slechts 32 mensen aanwezig waren. Een van hen was een voorganger die er vooral op aandringen van een gelovige vrouw uit zijn gemeente heenging. Juist hij startte in 2007 met de eerste school van een huiskerkgemeente, waarvan er nu 58 zijn. Vorig jaar gingen er een middelbare school en een pedagogische academie van start.