Het is crisistijd. Agabus heeft een hongersnood aangekondigd. De kerk komt in actie en maakt werk van zorg voor elkaar. Voorbeeldig.

Maar hoe reageert de politiek op de nood van de tijd? Buitengewoon ongelukkig. De regeringsdaden van koning Herodes Agrippa I staan in Handelingen 12 beschreven. Ingeklemd tussen het verhaal over de hongersnood en de succesvolle diaconale actie. Wat staat er beschreven van deze Herodes? We lezen niets over een verstandig economisch en sociaal beleid. Alleen maar over onverstandige besluiten.

Herodes zet de toon in christenvervolging: juist in die tijd van de inzamelingsactie laat Herodes Jakobus onthoofden. Kijk hem eens krachtdadig optreden! Helaas een beproefd recept – in moeilijke tijd heb je een zondebok nodig. Stuitend onrecht: dat is het trieste resultaat als je zonder moreel kompas de publieke opinie tot richtsnoer neemt! Levensgevaarlijk, zo’n windvaanbenadering.

Ook vandaag de dag is dat een verleiding, om gerechtigheid aan de kant te zetten voor onderbuikgevoelens. Natuurlijk, er is niets mis mee om goed te luisteren naar wat er onder de bevolking leeft. Dat moet zelfs. Gebeurt dat niet, dan gaan er dingen soms helemaal mis. Denk aan Rehabeam, die de belastingdruk verder opvoerde terwijl het volk al zuchtte onder de lasten.

Maar dat neemt niet weg dat een belangrijk gezichtspunt is dat de meerderheid niet altijd gelijk heeft. De publieke opinie kan er finaal naast zitten – dan wordt Bar Abbas vrijgepleit en Jezus voor schuldig gehouden.

Herodes had de smaak te pakken. Hij deed het goed in de peilingen. Het was bij het volk goed gevallen dat hij Jakobus had uitgeschakeld. Daarom liet hij ook Petrus gevangennemen en zwaar beveiligen. Een uitzichtloze situatie, zou je zeggen. Petrus kan het vergeten dat hij ooit nog vrij komt. Maar koning Herodes had buiten de Koning der Koningen gerekend. Buiten een biddende kerk! De gemeente bad vurig en voortdurend voor hem. U kent het verhaal: God verhoorde het gebed en stuurde een engel om hem te verlossen. Petrus denkt dat hij droomt, maar het is echt waar.

Welke les is dit voor ons? Dat is deze. Diezelfde God leeft nog! Daarom is er geen reden voor fatalisme. Het kan zijn dat de secularisatie doorzet, dat het van kwaad tot erger gaat. Maar het is geen noodlot dat ongeloof en onrecht alleen maar sterker worden. Dat is juist wat die grote tegenstander van den beginne ons wil doen geloven. Op het gebed kan God wonderen doen, ook nu. Geloven we dat? Bidden we daarvoor: vurig en voortdurend?

Van een Iraanse vrouw hoorde ik eens een verhaal dat op mij grote indruk maakte. Ze was gevangengenomen, maar mocht tot haar verbazing in de Iraanse gevangenis haar Bijbeltje meenemen. Dat Bijbeltje werd in de gevangenis steeds dunner, vertelde zij ontroerd. Telkens weer waren er gevangenen en personeelsleden van de gevangenis die haar vroegen of zij alsjeblieft een paar bladzijden uit haar Bijbeltje wilde scheuren voor hen, zodat ze het zelf konden lezen. Er was honger naar het Woord. Wonderlijk!

Als je buiten God rekent, ga je mensen tekortdoen. Toen Petrus verlost was, waren de falende wachters niet jarig. Herodes kreeg steeds meer bloed aan zijn handen. De weg van het onrecht en bloedvergieten loopt niet zelden steeds steiler naar beneden, een kwaadaardige spiraal met fatale afloop. Macht zonder recht is een ramp.

Dat zien we ook bij Herodes. Hij komt op een afschuwelijke manier aan zijn eind. Prachtig gekleed houdt hij een mooi speech. Een stem van God, zeggen de mensen. Maar de glimmende Herodes wordt door een engel gedood. Zijn misdrijf? Hetzelfde als over koning Belsazar in Daniël 5 wordt beschreven: God de eer niet gegeven. IJdelheid en eerzucht zijn niet zomaar een onschuldige afwijking. De eigen ik moet van de troon, dienstbaarheid aan God en de mensen moet de toon zetten. Anders draait het vroeg of laat uit op staatsvergoding of een sterke leidercultus. Als heersers niet in God geloven, worden ze betoverd door de macht. Dan gaan ze niet zelden steeds meer in zichzelf geloven en zijn ze tot de wreedste dingen in staat. Kijk alleen maar het Noord-Korea van Kim Jong Un waar vorige week nog 33 mensen ter dood veroordeeld werden voor het oprichten van ondergrondse kerken. Leiders die als God vereerd worden, gaan vaak als beesten tekeer.

Denk maar niet dat de eer van God een notie is die alleen bij de theocratie van Israël hoort. Nee, ook in het Babel van Belsazar en in het Romeinse Rijk waarin Herodes zijn ambt uitoefent geldt dat God de eer toekomt, of we er in geloven of niet. Ook vandaag mag daarom vrijmoedig de oproep blijven klinken: geef God de eer!

Tot slot. Deze week zijn er gemeenteraadsverkiezingen. Laten we hopen en bidden dat er in de gemeenteraden veel mensen gekozen worden die in crisistijd een verstandige koers willen volgen. Volksvertegenwoordigers die niet kortzichtig door eigenbelang worden gedreven, maar vanuit het Woord van God uit zijn op het echte welzijn van ons land. Niet gedreven door de geldingsdrang van Herodes, maar geleid door de Geest van Agabus.

De auteur is Kamerlid voor de SGP.