Wat de hervormde predikant uit Sliedrecht vooral in Newton aanspreekt, is de „opvallende ootmoed en nederigheid” die uit diens brieven spreekt. Hij las afgelopen weekend een brief van Newton aan een edelman, uit 1772. Daarin ging de Engelse puritein in op het probleem van de „inwonende zonde” bij kinderen van God.

„Hij doet dat op een bijzonder praktische manier”, zegt dr. Klaassen in zijn studeerkamer. „Newton vergelijkt het hart met een stad zonder muren. Zondige gedachten, zelfs op de preekstoel of aan het heilig avondmaal, komen zomaar binnen. „Waarom laat God dat toe?” zo vraagt Newton zich vervolgens af. En dan geeft hij als antwoord dat christenen door het inzien van hun eigen zwakheid en verdorvenheid nederig van geest worden, maar ook de kracht, wijsheid, genade en het oneindige geduld van God beter leren kennen.”

Hoe maakte u kennis met John Newton?

„Newton heeft een indrukwekkend leven gehad: van zeekapitein en slavenhandelaar werd hij predikant en voorvechter van de afschaffing van de slavernij. Iedereen kent wel zijn bekende hymne ”Amazing grace”, waarin hij de verbazingwekkende kracht van Gods genade bezingt.

Dr. P. de Vries schreef een boekje waarin hij een aantal Engelse hymnes bespreekt, en dat bracht me verder op het spoor van John Newton. Toen ik als student de Leicesterconferentie in Engeland bezocht, heb ik de zes delen met brieven van Newton aangeschaft. Die bleken hun gewicht in goud waard te zijn.”

Welk werk van Newton moet iedereen lezen?

„Newton heeft nooit boeken geschreven, alleen hymnes en brieven. Een goede introductie biedt ”Genade brengt me thuis”, waarin een aantal brieven is opgenomen waarin Newton over zijn leven vertelt.

Heel mooi en warm van toon is ook de uitgave ”Als het licht van de morgen”. Newton en zijn vrouw kregen tot hun grote verdriet nooit kinderen. Wel namen zij een nichtje in huis, Betsy. Newton schreef haar in de tijd dat ze een kostschool bezocht.”

Dr. Klaassen pakt het boekje erbij, bladert er wat in. „Hier, zomaar een voorbeeld. „Dezelfde zon die bij jou schijnt”, zegt Newton tegen Betsy, „is ook vaak in Londen te zien. En de Heere Jezus is, net als de zon, overal tegelijk. Waar we ook heen gaan, we zijn nooit ver bij hem vandaan, als we maar ogen hebben om Hem te zien en een hart om Hem op te merken. Mijn lieve kind, als je naar de zon kijkt, hoop ik dat je zult denken aan Hem Die de zon heeft gemaakt en aan het firmament heeft geplaatst, niet alleen om ons te verlichten, maar als het duidelijkste en heerlijkste beeld van Hemzelf.”