Eerder deze week werd bekend dat de zeehondencrèche voor een andere manier van verzorging kiest dan in het verleden gebruikelijk was. „’t Hart mestte de dieren vet en gaf ze standaard antibiotica, wat onnodig is en tot resistentie leidt”, verklaarde een woordvoerder. „Wij bekijken het per dier, en als de conditie goed is, gaat de zeehond zo snel mogelijk weer terug de zee in. Dat scheelt ook aanzienlijk in de kosten.” Door de nieuwe behandeling is de gemiddelde duur van een verblijf verkort van 108 tot 62 dagen. Daarnaast is het opnamebeleid selectiever geworden, terwijl niet zinloos lang wordt doorbehandeld.

’t Hart (72) zegt inmiddels met oud-staatssecretaris Bleker, voorzitter van de maandag aangetreden raad van toezicht, om tafel te hebben gezeten. Ze stelt geen vertrouwen te hebben in de nieuwe werkwijze. Vanavond reageert ze in het EO-programma Dit is de Dag op de situatie.

’t Hart zegt veel steun te ontvangen. „De afgelopen dagen kreeg ik 1624 e-mails. Er zijn vrijwilligers die de zeehonden niet meer naar Pieterburen willen brengen.”

Tijdens het gesprek komt er weer een mail binnen. „O, wat leuk. Van m’n mensen in Calais.”

Een personeelslid van de crèche verklaarde eerder deze week dat wetenschappers en dierenartsen het erover eens zijn dat een zeehond zo snel mogelijk terug moet naar zee. „Als hij gezond is en een goede conditie heeft, is een verblijf in het opvangcentrum niet langer nodig. Als onze aanpak niet zou werken, zouden de teruggezette dieren weer terugzwemmen of opnieuw aanspoelen. Dat gebeurt niet. Dat weten we, omdat we alle zeehonden herkennen dankzij een ingebouwde chip.”

Het conflict over de werkwijze leidde zaterdag tot een staking van het crèchepersoneel. Die werd beëindigd toen maandag de raad van toezicht werd vervangen.

Eerder werden ook vanuit de zeehondenopvang van Ecomare op Texel en vanuit Imares, het onderzoeksinstituut voor mariene ecologie van Wageningen Universiteit, vraagtekens gezet bij het opvangen, laten herstellen en weer terugzetten van zeehonden. Het oppeppen van zwakke zeehonden zou niet bijdragen aan het behoud van een gezonde populatie in de Waddenzee. Bleker kreeg als staatssecretaris van Natuurbeheer met deze discussie te maken.

Een aantal (oud-)medewerkers verklaarde donderdag echter afstand te nemen van het nieuwe beleid van de crèche in Pieterburen. „Dankzij Lenie ’t Hart is de Zeehondencrèche in 42 jaar uitgegroeid tot een professioneel dierenziekenhuis en internationaal expertisecentrum voor zeehonden. De hoogste kwaliteit van zorg werd ondersteund door vele veterinaire en wetenschappelijke specialisten. Analyses bleken bijvoorbeeld duidelijk te maken dat jonge gewone zeehonden de grootste overlevingskans hebben wanneer ze vrijgelaten worden met circa 35 kilogram, overeenkomend met het speengewicht.”

De nieuwe koers is volgens de (oud-)medewerkers „een ordinaire bezuinigingsmaatregel.” Ze bekritiseren directeur Kuizenga, die ’t Hart in 2012 opvolgde. „Sinds Kuizenga is de sfeer op de Zeehondencrèche veranderd. Kuizenga stopt weinig energie in zeehonden, maar des te meer in de band met volgzame medewerkers. Medewerkers werden verzocht commitment naar hem uit te spreken. Kritische medewerkers werden ontslagen, kregen geen verlenging van hun contract, of stapten zelf op. Hij beschreef Lenie herhaaldelijk op denigrerende wijze. Een angst voor Lenie en wraakgevoelens werden continu gevoed. Collega’s bleken zelfs zo beïnvloed, dat ze bereid waren doodzieke zeehonden terug te zetten op het wad. Een griezelig groepsproces met trouw aan leider Kuizenga, ten koste van de zeehond.

Kuizenga’s voorstel Bleker aan te stellen als voorzitter van de Raad van Toezicht illustreert zijn desinteresse voor het belang van dieren en natuur. Bleker heeft als staatsecretaris dierenwelzijnsregels afgebroken en de Nederlandse natuur letterlijk in de uitverkoop gedaan.

Wij hebben meegebouwd aan Lenie’s zeehondencrèche, waar wij trots op zijn. Haar beleid is ons beleid: ieder dier telt en niet iedere euro. Wij willen geen magere en doodzieke zeehonden over de dijk zetten en Russisch roulette spelen met hun levens. Wij willen een directeur met affiniteit en inzet voor zeehonden, die alles op alles zet om een noodlijdende zeehond goede zorg te geven en de zeehond en haar leefomgeving te beschermen.”