„Noach was een rechtvaardig, oprecht man, in zijn geslachten. Noach wandelde met God.”

Hoe was Noach „een rechtvaardig man”? Dit wordt niet gezegd ten aanzien van zijn leven, maar van zijn staat. Hij was een gerechtvaardigd man, gerechtvaardigd voor God door geloof in de belofte van Christus’ komst. Noach werd zelf door de rechtvaardigheid van het geloof staande gehouden en predikte deze rechtvaardigheid aan anderen. Wij lezen daarvan (Hebreeën 11:7): „Door het geloof heeft Noach, door goddelijke aanspraak vermaand zijnde aangaande de dingen die nog niet gezien werden, en bevreesd geworden zijnde, de ark toebereid tot behoudenis van zijn huisgezin; door welke ark hij de wereld heeft veroordeeld, en is geworden een erfgenaam der rechtvaardigheid die naar het geloof is.”

Noach was gerechtvaardigd door het geloof en hij predikte en toonde in zijn wandel de rechtvaardigheid van een heilig leven. Maar het geslacht in welks midden hij leefde, versmaadde het geloof in de belofte. Het wendde zich af van de leer van vrije genade en daarmee van de leer dat het geloof uit de werken moet blijken. De mensen wierpen zich in alle onzedelijkheid en verwierpen in hun wandel alle goede werken. Totdat zij, om hun losse leven, werden weggevaagd van de aarde – wat een natuurlijk gevolg is van het recht van de wet. Ik twijfel er niet aan of er waren toentertijd, behalve Noach, nog meer gerechtvaardigde en godvrezende mensen op aarde, zoals Methusalem, die in het jaar van de zondvloed stierf.

Thomas Boston, predikant te Ettrick

(”The whole works”, 1848)