Noord-Korea liet zich de afgelopen weken van een andere kant zien dan we gewend zijn. Het land dat bekendstaat om zijn leiderschapscultus, mensenrechtenschendingen en oorlogstaal riep ineens op tot vrede met Zuid-Korea. Woensdag werden al data voor familiereünies afgesproken, maar Noord-Korea stelde nog meer afspraken met het zuiden voor. Geen beledigingen en dreigementen meer, geen provocerende militaire oefeningen, werken aan vrede en nationale hereniging; Noord-Korea wil het allemaal. Is dit eindelijk een kans op vrede met het Kimregime?

Was het maar waar. Noord-Korea is helemaal niet op zoek naar vrede. Begrijpelijk, want daar heeft de communistische dictatuur niets mee te winnen. En winnen (dat wil zeggen, overleven) is alles wat het Noord-Koreaanse regime wil.

Boos

Even terug in de tijd. Noord-Korea werd in 1945 opgericht als een vazalstaat van Stalins Sovjet-Unie. Algauw ging de dictatuur van Kim Il Sung zich eigenzinnig gedragen en in 1950 viel het Zuid-Korea binnen. Na een bloedige oorlog met miljoenen doden werd in 1953 een wapenstilstand gesloten. Hierna isoleerde Noord-Korea zich en behield het zijn brute stalinistische eenpartijstelsel, ook na de val van de Muur. Ieder jaar sterven duizenden Noord-Koreanen aan de honger en het land heeft concentratiekampen, kinderarbeid en een clandestien kernwapenprogramma. Deze situatie schreeuwt om een oplossing.

Zou het Westen daarom het Noord-Koreaanse vredesvoorstel een kans moeten geven? En heeft Noord-Korea ook niet tot op zekere hoogte gelijk als het boos is op het Westen? Want ieder jaar trainen de Zuid-Koreaanse en Amerikaanse legers samen in Zuid-Korea. Ze simuleren dan aanvallen op en vanuit Noord-Korea – vlak voor de Noord-Koreaanse grens. Best provocerend dus. Vorig jaar lieten de Verenigde Staten zelfs bommenwerpers overvliegen die kernwapens kunnen afwerpen. Niet zo netjes van een land dat er door het steeds weer opleggen van sancties voor zorgt dat de Noord-Koreanen in een permanente staat van armoede leven.

Losgezongen

Maar dat is hoe Noord-Korea graag tegen de zaken aankijkt: de grote boze VS en Zuid-Korea als oorlogszuchtige agressors, het kleine en geïsoleerde Noord-Korea als zielig slachtoffer. Niets is minder waar. De geschiedenis van Noord-Koreaanse provocaties, militaire aanvallen en terroristische aanslagen is lang. In 1968 en 1983 mislukten twee Noord-Koreaanse aanslagen op de Zuid-Koreaanse president, hoewel hierbij wel tientallen anderen het leven lieten.

In 1987 plantten Noord-Koreaanse spionnen in Irak een bom in een Zuid-Koreaans passagierstoestel. Zo hoopten ze de Olympische Spelen die het jaar daarop in Seoul plaatsvonden, in diskrediet te brengen. Dit toont aan hoe losgezongen het Kimregime van de werkelijkheid was. Het ombrengen van 115 onschuldige burgers met een bomaanslag bracht alleen Pyongyang zelf in diskrediet.

Noord-Korea heeft in het verleden vaker opgeroepen tot vrede. Al eerder verzocht Pyongyang Zuid-Korea om de militaire oefeningen af te gelasten in ruil voor vredesbesprekingen. Nadat Seoul dit weigerde, volgden er dreigementen of heuse aanvallen. Vorig jaar vroeg Noord-Korea het zuiden nauwelijks twee maanden na dreigementen met een nucleaire aanval of het mee mochten helpen met het organiseren van de winterspelen van 2018 in Zuid-Korea.

In 2010 wisselde Pyongyang moeiteloos vredesvoorstellen af met het beschieten van een Zuid-Koreaans eiland. Toen Kim Il Sung in 1950 op het punt stond Zuid-Korea binnen te vallen, deed hij al een vredesvoorstel aan Zuid-Korea.

Rookgordijn

Pyongyang volgt deze ogenschijnlijke zigzagkoers niet omdat het gek is. Integendeel, er zit een weldoordachte strategie achter het wapengekletter. Met regelmatig dreigen en provoceren herinnert Pyongyang de wereld eraan dat het in staat is ernstige schade aan te richten. Seoul, inclusief voorsteden 25 miljoen inwoners, ligt slechts 60 kilometer van de grens waarachter Noord-Korea meer dan de helft van zijn artillerie heeft staan. Noord-Korea verzekert zich er met zijn provocaties en kernwapenarsenaal van dat het regime niet in een Irakscenario met een militaire invasie wordt afgezet.

Noord-Korea wil geen vrede, het wil overleven in een wereld die het Kimregime kan missen als kiespijn. Het huidige vredesvoorstel van Pyongyang is dan ook helemaal geen vredesvoorstel; het is een rookgordijn. Een rookgordijn om latere provocaties mee te kunnen rechtvaardigen.

De auteur is buitenlandredacteur bij Novum Nieuws en eigenaar van website nieuwsuitnoordkorea.nl.