„En zij werden indachtig Zijn woorden.”

God weet door enige middelen de heilige zaden van Zijn Woord, die in de akker van onze ziel schenen vergaan en verstorven te zijn, wel weer op te wekken. Zo zendt Hij de engelen van Zijn gemeente en werkt Hij door Zijn indachtigmakende Geest. Hij vernieuwt de herinnering aan de hemelse leringen die in onze gedachten geheel verouderd en verstorven schenen te zijn. Zo hebben de vromen niet zelden ondervonden dat God zo met hen gehandeld heeft als voor hen het meest nodig was, door enige troostrijke woorden die zij van enig predikant mochten gehoord hebben, in hun hart te brengen.

Nu voelen ze werkelijk dat ze hen bijzonder deugd aan de ziel doen. Ze klaagden vaak die woorden niet te hebben onthouden en treurden daarover. Maar zie nu Gods wondere handelingen in de tijd der ellenden: de Heere komt en doet het kooltje glimmen dat helemaal scheen uitgegaan te zijn. De Heere doet in de gedachte die oude spreuken opkomen die lang geleden al gehoord waren. Daarmee mogen zij nu hun bezwijkende ziel onderstutten. Men mag dat ook opmerken in de heilige sacramenten. Neem vooreerst de heilige doop: de vrucht daarvan is, na zijn bediening, niet terstond merkbaar, ja, zelfs soms nog niet in de jaren van onderscheiding. Er is eerst geen bewijs van een gewassen ziel, maar de Heere raakt het hart aan. Nu wordt zijn doop echt bevestigd.

Simon Simonides, predikant te ’s-Gravenhage

(”Leidsman der zwakken aan des Heeren heilige tafel”, 1666)