In ”Aarde ik hou van jou” laat ze twaalf wetenschappers, ”spirituele gidsen” en maatschappelijke kopstukken uit de hele wereld aan het woord. Het boek vormt de neerslag van de gesprekken die ze samen met haar coauteur, de journaliste Jessica van Tijn, voerde. De gesprekspartners uiten zich allen over de relatie van de mens tot de natuur en over de gezamenlijke toekomst van de mensheid.

Irenes spirituele gidsen zijn Nobelprijswinnares voor de Vrede 1992 Rigoberta Menchu Tum, hoogleraar ecologie van het natuurherstel Matthijs Schouten, leeuwendeskundige Gareth Patterson, de Zoeloe Sanusi Credo Vusamazulu, therapeut en Feng Shui-deskundige Denise Linn, bioloog Hans Andeweg, natuurarts Emoto Masaru, wetenschapper Rupert Sheldrake, VN-vredesboodschapper Jane Goodall, diepte-ecoloog Arne Naess, president van de Wereldbank James Wolfensohn en hoogleraar Patricia Mische. Deze twaalf mensen van over de hele wereld worden door de prinses in Zuid-Afrika, de VS, Duitsland of Nederland benaderd om te weten hoe ze met hun diepe liefde voor de aarde en de samenleving omgaan.

De prinses ontdekt dat veel mensen net als zij wel eens een -zoals zij het ze noemt- ”Magic Moment” ervaren: een moment van eenheid met al het leven. „Een dergelijke ervaring heb ik zelf ook meegemaakt en dat heeft een verschuiving in mijn houding tegenover de natuur veroorzaakt. Het was een verbazingwekkende ervaring. Het ’ik en de natuur’, de afgescheidenheid, was ineens helemaal weg. Zittend hoog in de Zwitserse bergen kon ik plotseling alles zien, alles voelen en alles horen. Ik maakte deel uit van de hoge golvende grashalmen, de veelkleurige bloemen, de bomen, de rotsen en de bergen. In mijn bewustzijn was ik één geworden, één met alles wat leeft, één met de uitbundige vreugdevolle ’viering’ van de natuur.”

Het zijn heel persoonlijke verhalen van de prinses waarin ze ook iets van zichzelf laat zien. Op bezoek bij de leeuwenman van Afrika Gareth kijkt ze gefascineerd naar het gezicht van de man die de olifanten bestudeert en ziet ze hoe het gezicht „langzaam verandert in dat van een leeuw: zijn lange manen omlijsten een leeuwachtig gezicht, met die ogen, die lippen, die neus…”

Al eerder baarde de prinses opzien met haar pennenvruchten. In 1995 schreef ze in ”Dialoog met de natuur” onder meer over haar communicatie met bomen en dolfijnen. Eerder dit jaar verscheen van haar hand ”De natuur zijn wij”. In 1998 publiceerde Irene ”Samen, de natuur als familie”. Daarin wil ze „de ontdekking delen dat we niet gescheiden hoeven te zijn van onze natuurlijke omgeving, noch van onze medemens.” Het boek gaat over dat proces van eenwording.

De in 1939 geboren prinses zette zich in de jaren zestig en zeventig in Spanje in op het politieke vlak. Later was ze actief op het gebied van feminisme en cultuur. Daarna zocht ze het in de spiritualiteit en in esoterische toestanden. Haar boeken reflecteren haar zoektocht naar de zin van het leven. De prinses zocht en vond haar „evenwicht” in gesprekken met bomen en dolfijnen. En dat niet alleen: heel de natuur raakt haar diep. Ze voelt zich net zo verbonden met een leeuw als met de Egyptische godin Isis.

De prinses is niet kerkelijk, maar gelooft in de krachten en de helende werking van de natuur. Dat komt vooral in dit laatste boek naar voren. „Ik heb geen geloof”, zei ze eerder, „alleen ervaringen en daar trek ik mijn conclusies uit. De liefde is zoveel groter en wijder dan ik in een kerk kan vinden. Het is meer kosmologie. In iedere cel van ons lichaam zit een lichtje. De communicatie van het licht is een uiting van het goddelijke. God voel ik als een oerbron. We zijn allemaal een stuk van God. We zijn allemaal een deel van een oerenergie, die liefde is. Op ons rust de verantwoordelijkheid dat we een deel zijn van de scheppingskracht, van de groei op aarde, en daarom deel van de verantwoordelijkheid dat een rechtvaardige samenleving tot stand wordt gebracht.”

Volgens Irene kan de wereld pas veranderd worden langs de weg van het ontwaken, de ontwikkeling van het bewustzijn van ieder mens. Daardoor kunnen onrechtvaardige situaties en onrechtvaardige structuren worden veranderd. Haar nieuwste boek is geschreven om mensen te inspireren de aarde lief te hebben. De opbrengst van het boek gaat niet voor niets naar de Stichting Lippe-Biesterfeld NatuurCollege, een organisatie die herwaardering van de relatie tussen mens en natuur nastreeft.

Voor wie het nog niet wist: Haar jongste project bevindt zich in Zuid-Afrika. Daar voelt ze zich thuis en daar in de bergen van de halfwoestijn creëerde ze een plaats waar -in haar optiek- alle levensvormen kunnen samenleven, elkaar complementeren en bovendien helen.

Mede n.a.v. ”Aarde ik hou van jou”, door Irene van Lippe-Biesterfeld met Jessica van Tijn; uitg. De Kern, Baarn, 2003; ISBN 90 325 0927 6; 303 blz.; prijs € 19,98.