„In een tijd dat er minder vluchtelingen naar Nederland komen, is het zuur dat er voor de UNHCR minder geld beschikbaar wordt gesteld. De UNHCR is duidelijk een van de beste bestedingen van belastinggeld”, zei Lubbers donderdag na afloop van een gesprek met Tweede-Kamerleden.

Nederland is de vierde donor van de UNHCR. Dit jaar is de bijdrage volgens Lubbers iets meer dan 53 miljoen euro, terwijl het vorig jaar nog 68 miljoen euro was. De oud-premier vindt dat pijnlijk, omdat er daardoor te weinig geld is voor opvangprojecten in de regio. De westerse wereld stuurt juist steeds meer aan op opvang in de regio, zo dicht mogelijk bij het land van herkomst.

Volgens een woordvoerster van minister Van Ardenne voor Ontwikkelingssamenwerking is de structurele bijdrage van Nederland aan de UNHCR de afgelopen jaren stabiel geweest op ruim 40 miljoen euro. Daar bovenop wordt, afhankelijk van de nood in de wereld in de wereld, noodhulp gegeven, mits UNHCR daar om verzoekt. Die noodhulpbijdrage is dit jaar lager dan vorig jaar.

Ongeveer driekwart van de 20 miljoen vluchtelingen wereldwijd leeft in een ontwikkelingsland, terwijl deze landen daar weinig geld voor krijgen. Lubbers wil meer geld voor deze arme landen. „Als de regionale opvang goed is, vluchten minder mensen verder.” Minder mensen zullen dan in handen van mensenhandelaren vallen. Lubbers wijst er verder op dat Nederland door de regionale opvang minder asielzoekers aan de poorten krijgt en daarom minder kosten maakt voor asielzoekers.

Volgens Lubbers is er bij het Nederlands asielbeleid sprake van een „zekere krampachtigheid.” De oud-premier heeft dat besproken met minister Verdonk van Vreemdelingenzaken, verantwoordelijk voor asielbeleid.

Lubbers pleitte bij haar pleiten voor „meer zorgvuldigheid”. Hij is kritisch over de versnelde procedure waarin asielzoekers binnen 48 uur te horen krijgen of ze toegelaten worden tot de asielprocedure. „Dat is wel heel erg krap. Misschien moet dat iets verlengd worden”, aldus Lubbers. De Unhcr-voorman wil zo voorkomen dat vluchtelingen ten onrechte worden teruggestuurd en mogelijk in handen vallen van een dictator of terechtkomen in folterkamers.

Ook bij de inburgeringseisen plaatst Lubbers een kanttekening. „Ik ben er zeer voor dat mensen integreren, een beroep leren en een echte Nederlander worden. Maar we moeten de eisen niet hanteren om mensen opzij te schuiven.”