„Want ik heb een vermaak in de wet Gods, naar de inwendige mens.”

Ik greep gretig naar de eerwaardige Schriften van Uw Geest en bovenal naar die van de apostel Paulus. Al de moeilijkheden verdwenen die ik eens had, toen het mij scheen dat de inhoud van zijn woorden met zichzelf in tegenspraak was en niet overeenstemde met de getuigenissen van de wet en van de profeten. De heilige uitspraken deden zich aan mij voor als van één en hetzelfde karakter en ik leerde mij verheugen met beving. Ik begon te lezen en vond dat al het ware dat ik in die andere boeken gelezen had, ook hier gezegd werd. Het werd gezegd met een heenwijzen naar Uw genade, opdat wie ziet, niet zou roemen, maar alleen vermaand zou worden op U te zien, op U Die steeds Dezelfde bent, en opdat wie van verre niet zien kan, toch de weg bewandelt die hij moet gaan om te komen, om te zien en vast te houden. Want, ofschoon iemand vermaak heeft in de wet Gods naar de inwendige mens, wat zal hij doen met die andere wet, die in zijn leden strijdt tegen de wet van zijn gemoed en hem gevangenneemt onder de wet van de zonde, die in zijn leden is?

Aurelius Augustinus, bisschop te Hippo

(”Belijdenissen”, 398)