Artsenorganisatie KNMG en de beroepsvereniging Verpleegkundigen & Verzorgenden Nederland stellen dat in een woensdag gepubliceerde concepthandreiking.

Dat patiënten ervoor kiezen te sterven door vocht en voeding te weigeren, gebeurt in Nederland naar schatting 500 tot 2300 keer per jaar, veelal nadat een euthanasieverzoek is afgewezen. De arts kan vervolgens worden geconfronteerd met vragen om informatie over bijvoorbeeld de prognose. Ook kan hij worden gevraagd beschikbaar te blijven om symptomen van pijn, misselijkheid, onrust en verwardheid te verzachten.

Artsen die daartoe bereid zijn, verlenen in juridisch opzicht geen hulp bij zelfdoding, stelt de commissie. Hun zorg is er niet op gericht het levenseinde te bespoedigen; het is de patiënt die daarvoor kiest en ervoor verantwoordelijk is.

Hulpverleners kunnen het verlichten van symptomen wel zien als het faciliteren van zelfdoding en daardoor in gewetensnood komen. Artsen kunnen daarom de zorg overdragen. Verpleegkundigen kunnen hun gewetensbezwaren melden bij de werkgever. Goed hulpverlenerschap betekent volgens de richtlijn wel dat de arts tot aan het moment van de overdracht de medisch noodzakelijke zorg zelf verleent.