In zijn woning in Harderwijk licht De Graaf de plannen van zijn stichting toe, samen met Peter Looman (50), een van de vrijwilligers. Noah –Hebreeuws voor rust of troost– verwijst indirect naar de ark van Noach, die „tijdelijke opvang” bood. Zo wil stichting Noah in Harderwijk en Ermelo onderdak bieden aan dak- en thuislozen. Zij ziet haar missie verwoord in Jesaja 58: „Is het niet, dat gij den hongerige uw brood mededeelt, en de armen, verdrevenen in huis brengt?”

Als sociaal-agogisch werker had De Graaf ooit een baan in een nachtopvang van het Leger des Heils en later in de jeugdzorg. Op het moment dat zijn contract afliep, stond zijn huwelijk op springen. In augustus 2009 belandde hij met drie kinderen op straat. De jongste twee vonden onderdak, met de oudste zoon (toen 20) sliep De Graaf in zijn auto.

„Ik dacht: Na twee weken heb ik woonruimte, maar niets was minder waar. Mijn zoon –hij werkte overdag– en ik sliepen ruim vijf maanden in de auto. Ik moest van alles regelen en had internet nodig. Vaak stond ik daarom op een parkeerplaats bij McDonald’s, waar gratis wifi was. Soms kon ik bij kennissen eten of douchen.”

Een politieagent attendeerde De Graaf op de nachtopvang van het Leger des Heils. Daar wilde hij niet naartoe. „Ik zag het niet zitten om naar mijn vroegere cliënten en collega’s te gaan. Bovendien hebben veel mensen in de maatschappelijke opvang te kampen met alcohol- of drugsverslaving. Ik paste daar niet.”

Mede doordat De Graaf nog geen drie jaar in Harderwijk woonde, kwam hij niet zomaar in aanmerking voor een urgentieverklaring voor woonruimte. „Toen ik uiteindelijk toch weer een huis had, dacht ik: Wat mij is overkomen, gebeurt ook met anderen. Ik gun dit niemand. Daarom heb ik stichting Noah opgericht.”

Op grond van contacten met onder meer het maatschappelijk werk, woningcorporaties, een schuldhulpverlener en gemeenten gaat De Graaf ervan uit dat er jaarlijks in Harderwijk en Ermelo zo’n 200 personen op straat belanden, bijvoorbeeld door een scheiding. „Degenen zonder een zorgindicatie vanwege verslaving of psychische problemen vallen tussen wal en schip. Voor hen is er niets.”

Volgens De Graaf hebben jaarlijks in beide gemeenten 25 tot 35 uithuiszettingen plaats. „Sommige mensen zwerven van het ene adres naar het andere. Anderen huren een caravan of slapen in een auto of tentje.”

Noah wordt geregeld gebeld door personen die thuisloos zijn of dreigen te worden. De vrijwillige medewerkers bieden hun een luisterend oor en geven advies. „Soms bellen we voor iemand naar instanties om wat druk op de ketel te zetten, omdat hij daar zelf niet goed toe in staat is”, zegt Looman, een werkzoekende z-verpleegkundige.

Naar verwachting stemt de gemeenteraad van Harderwijk deze maand in met het voorstel van het college om het werk van Noah de komende drie jaar jaarlijks met 35.000 euro te subsidiëren, uitgaande van een opvang voor twintig personen. Eerder zegde Ermelo al een bijdrage toe. Met deze financiële steun hoopt de stichting op korte termijn in beide gemeenten één of meer opvanghuizen te kunnen openen. Op dit moment heeft er overleg plaats over een mogelijke eerste locatie in Harderwijk.

Volgens Looman is het van belang dat de doelgroep niet alleen onderdak heeft, maar ook ondersteuning krijgt. „Sommigen zitten nu met al hun emoties eenzaam in een caravan. Dat vergroot het risico op zelfmoord, alcoholisme of geweld tegen een ex-partner. Wij willen niet alleen bed, bad en brood bieden, maar ook begeleiding om het leven weer op de rails te krijgen. Dat kan bijvoorbeeld betekenen hulp door een gezinstherapeut om te kijken of een huwelijk nog te redden valt.”

Bij zijn werk voor Noah laat De Graaf zich onder meer adviseren door een professional van het Evangelisch Begeleidingscentrum (EBC), dat eveneens in de regio actief is. Hij benadrukt dat zijn stichting openstaat voor iedereen, ongeacht geloofsovertuiging. „De medewerkers en vrijwilligers zijn wel allemaal christen. We houden van de Heere God en willen Zijn liefde laten zien.”

www.stichtingnoah.nl