„En het Woord is vlees geworden.”

Ik had een andere mening en dacht over Christus, mijn Heere, als over een man van uitnemende wijsheid, met wie niemand gelijkgesteld kon worden, temeer omdat Hij, door Zijn wonderbare geboorte uit een maagd, als een voorbeeld hoe men de tijdelijke dingen moet gering achten in vergelijking met het verkrijgen van de onsterfelijkheid, door de goddelijke zorg voor ons zo’n groot gezag voor Zijn lerarenambt verdiend scheen te hebben.

Maar welk geheimenis de uitdrukking: „Het Woord is vlees geworden” inhield, kon ik zelfs niet vermoeden. Uit hetgeen over Hem geschreven was, namelijk dat Hij at en dronk, sliep, wandelde, Zich verheugde, treurde, sprak, wist ik slechts dat vlees met Uw Woord verenigd was geweest niet anders dan in verbinding met een menselijke ziel en een menselijke geest.

Dit weet iedereen die de onveranderlijkheid van Uw Woord kent. Immers nu eens de ledematen door de wil te bewegen, dan weer niet te bewegen, nu eens een gemoedsbeweging te ondergaan, dan weer niet, nu eens door middel van tekenen verstandige gedachten te uiten, dan weer het stilzwijgen te bewaren, dat alles zijn eigenaardige uitingen van de veranderlijkheid van de ziel en van de geest. Indien deze dingen niet naar waarheid van Hem geschreven stonden, zou alles gevaar lopen voor leugen gehouden te worden en dan zou er in die geschriften geen enkel heil van het geloof voor de mensheid overblijven.

Aurelius Augustinus, bisschop te Hippo (”Belijdenissen”, 398)