Kerk & religie

Vijftienjarige Sara uit Irak geeft geloof niet op

Vreugde en verdriet liggen heel dicht bij elkaar in het leven van vervolgde christenen. Hoewel zij net als westerse christenen een zo normaal mogelijk leven proberen te leiden, moeten christenen in onveilige landen zich op elk moment van de dag bewust zijn van mogelijk gevaar. Een contactpersoon van Jubilee Campaign vertelt over dit wankele evenwicht in het leven van Sara, een tienermeisje uit Noord-Irak.

Redactie kerk
9 December 2013 08:42Gewijzigd op 15 November 2020 07:33
Een kerkdienst in Irak. Beeld EPA
Een kerkdienst in Irak. Beeld EPA

Sara (niet haar echte naam) is zoals veel meisjes. Ze houdt van mooie kleding, loopt graag op hoge hakken en maakt zich mooi voor een feestje. Terwijl ze voor de spiegel staat, zingt ze met de borstel in haar hand één van haar favoriete liedjes. Ze droomt ervan om ooit beroemd te worden en te zingen over haar geloof in Jezus Christus. Ze is de beste acteur die ik ken. Alle stemmen, bewegingen en gedrag kan ze geweldig imiteren. Ze maakt mensen aan het lachen en iedereen houdt van haar.

Gevaar

Hoewel, niet iedereen. Sommige mensen kijken niet naar de persoon, maar naar religie en afkomst. Sara is christen in een moslimland. Ze is tweederangsburger in een land dat haar niet beschermt. Als ze de deur uit gaat, houdt ze alles in de gaten. Iedereen lijkt verdacht. De angst slaat haar om het hart als een auto een tweede keer langskomt.

Dit zou een westers meisje niet bang maken, maar Sara heeft genoeg gezien om als 15-jarige te weten welk gevaar er achter elk klein gebaar kan liggen. Ze heeft mensenkennis als geen ander en weet elke verandering in iemands houding op te merken. Ze moet, zoals vele andere christenen, veel hebben gezien en meegemaakt. Maar ze spreekt er niet over. Haar droevige ogen vertellen onuitgesproken verhalen; leed wat haar ouder doet lijken dan ze is.

Ontvoerd

De opa van Sara’s vriendin is onlangs gekidnapt. Hij is 82 jaar oud en heeft een maand opgesloten gezeten onder de grond. De terroristen hebben hem de keus gegeven: bekeer je tot de islam en je komt vrij, of blijf christen en je bent je leven niet zeker. De man weigerde om moslim te worden en dat was genoeg voor de terroristen om hem op te sluiten onder erbarmelijke omstandigheden. Terwijl zij duizenden dollars losgeld vroegen aan de familie en wekenlang onderhandelden met zijn zonen, zat deze oude man onder de grond. Hij kan net als veel andere christenen niet omschrijven wat hij heeft gezien, omdat het te pijnlijk is.

We weten hun verhalen niet precies. De ene gelovige heeft christenen voor zijn ogen gemarteld en op brute wijze vermoord zien worden. De volgende weet wat het is om geïntimideerd te worden en dreigbrieven te ontvangen. Er zijn genoeg christenen die familieleden moeten missen omdat zij vermoord of gevlucht zijn.

Sara is niet van plan om haar geloof op te geven. Ondanks alles zegt ze dat Jezus alles voor haar is. God heeft haar altijd geholpen en is altijd bij haar. Ze heeft een geloof als een rots en weet: „God laat me niet los, wat ik ook meemaak.”


Iraakse kerk

De kerk in Irak heeft het zwaar te verduren. Sinds 2003, toen Amerika het land binnenviel, zijn zoveel christenen vermoord of gevlucht dat er van de oorspronkelijke 1,5 miljoen christenen nog maar zo’n 500.000 over zijn. Sommige schattingen spreken zelfs van 200.000. Om het lijden, maar ook de kracht van de Iraakse kerk onder de aandacht te brengen, publiceert Jubilee Campaign een aantal verhalen van Iraakse christenen op RD.nl/christenvervolging.

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer