Samir was een terrorist. De militie waar hij deel van uitmaakte, was niet bang om bommen te leggen om een einde aan levens te maken en mensen te traumatiseren. Toen hij ooit aan een van zijn medemilitieleden vroeg wat ze zouden doen als een moslim christen zou worden, was het antwoord: „Ik zou zijn handen aan één auto vastmaken en zijn voeten aan een andere auto, en dan de auto’s uit elkaar laten rijden.”

Zoals veel jongens ging Samir als kind naar een Koranschool. Hij was ambitieus en wilde zoveel mogelijk weten van de islam, dus ging hij in de leer bij een bekende mullah (islamitische geestelijke). Hij kende de Koran, de Hadith en de sharia uit zijn hoofd. Samir was de beste, en wilde alles doen wat Allah van hem vroeg. Dezelfde mullah bij wie hij in de leer ging, introduceerde hem daarom bij een militie.

Haat

Samir vertelde dat hij in die tijd iedereen haatte die anders was dan de groep waar hij toe behoorde. Hij haatte andere rassen, andere religies, mensen die andere stromingen van islam aanhingen, mensen met een andere politieke voorkeur, enzovoort. Deze diepgewortelde haat maakte hem ziek. De klachten die hij had, maakten zijn leven zwaar.

Binnen de islam vond Samir geen ruimte om vragen te stellen en aan zijn geloof te twijfelen. Toch had hij het gevoel dat hij iets miste. Hij vroeg zich af hoe Allah al het leed kon toestaan. Hij worstelde met zijn vragen en sprak erover met een neef. Die gaf hem het advies om andere godsdiensten te onderzoeken. Een opmerkelijk advies van een moslim, maar Samir volgde het op en ging op zoek naar boeken over andere geloven. Omdat hij zelf geen toegang had tot de bibliotheek, regelde zijn neef een Bijbel voor hem.

Liefde

De jonge moslim sloot zichzelf op in zijn kamer en las de Bijbel in de nacht, toen alle anderen sliepen. Hij begon in de evangeliën en vanaf dat moment zei hij „dat het leek alsof God hem zelf de Bijbel voorlas”. Hij kwam bij Mattheus 5 en las daar dat de God van de Bijbel oproept om je vijanden lief te hebben. Het was als een openbaring voor hem dat God zo liefdevol is, dat Hij vanuit liefde met mensen handelt en hen vraagt om hun vijanden lief te hebben.

Overdag verstopte Samir zijn Bijbel, want niemand mocht weten dat hij erin las. Het zou zijn leven kunnen kosten. In het geheim ging hij op zoek naar een kerk. Hij vond deze en werd daar warm verwelkomd door gelovigen. Hij raakte in gesprek met een oudste die naar hem luisterde en aan hem vroeg of hij zijn leven vanaf nu voor Jezus wilde leven. Hij besloot dit te doen en bad met de oudste het zondaarsgebed.

Kus

Vanaf dat moment was Samir bevrijd van alles wat op hem drukte. De lichamelijke klachten die hij had, waren weg. Toen hij die dag thuis kwam, gaf hij zijn moeder een kus en liet zien dat hij van haar hield. Zijn ouders waren erg verbaasd dat hun zoon zich zo anders gedroeg. Ze vroegen hem wat er met hem aan de hand was, maar hij kon het hen niet vertellen. Tot op de dag van vandaag weten ze niet dat hij christen is. Na zijn bekering is Samir andere christenen met een moslimachtergrond gaan opzoeken en probeert hij hen te ondersteunen. Hij preekt en bemoedigt, waarbij God hem beschermt hem tegen kwaad.

Iraakse kerk

De kerk in Irak heeft het zwaar te verduren. Sinds 2003, toen Amerika het land binnenviel, zijn zoveel christenen vermoord of gevlucht dat er van de oorspronkelijke 1,5 miljoen christenen nog maar zo’n 500.000 over zijn. Sommige schattingen spreken zelfs van 200.000. Om het lijden, maar ook de kracht van de Iraakse kerk onder de aandacht te brengen, wil Jubilee Campaign in de komende tijd een aantal verhalen van Iraakse christenen op RD.nl/christenvervolging publiceren.