Met deze woorden opende directeur Tjalling Schotanus zaterdag de jaarlijkse dag van Open Doors, een christelijke organisatie die zich inzet voor vervolgde christenen. Ongeveer 6200 belangstellenden en 1200 kinderen verdiepten zich in het thema ”Moed!”

Adjunct-directeur ds. Ron van der Spoel benadrukte dat moed iets anders is dan stoerheid. „Moed betekent niet dat je alles kunt, of alles durft. Je kunt het niet, je durft het niet en je wilt het niet, en toch ga je, misschien met knikkende knieën. Dat is moed. Was het moedig toen Petrus uit de boot het water opstapte? Het was doen wat hij niet kon, omdat Jezus het van hem vroeg. Vervolgens zonk hij omdat hij op de situatie zag.”

In de Bijbel ontmoeten we geen stoere mensen, aldus Van der Spoel. „Ook de vervolgde kerk is niet stoer, én niet zielig. Christenen krijgen de moed om te getuigen, ook als het lastig of levensbedreigend wordt. Het gaat om mensen die in situaties zitten die hun krachten te boven gaan.” De weg achter Jezus aan is „een weg van kruis naar kroon. Hier op aarde ervaren we soms al iets van kroon, maar zéker van kruis.”

Vanuit de vervolgde kerk vertelde voorganger Makset zijn levensverhaal. Hij groeide op in Oezbekistan. Op negentienjarige leeftijd hoorde hij dat hij een ‘ongewenst’ kind was: zijn ouders hadden hem geadopteerd. Die gedachte was schokkend voor hem, en het gebed tot Allah kon hem geen vrede geven, evenmin als de raadgevingen van een islamitische geestelijke.

Makset haatte christenen, hoewel hij hen nooit had ontmoet. Totdat een christen hem vertelde dat Jezus ook hem liefhad. Dat verbrak hem en hij werd christen. Het leidde tot vervolging, zodat hij naar Kazachstan moest vluchten. Als voorganger van een ondergrondse gemeente werd hij door de geheime politie van Kazachstan gearresteerd.

Makset besefte dat hij een gevangenisstraf van twintig jaar zou krijgen als hij aan Oezbekistan zou worden uitgeleverd. Zijn Bijbel was zijn kostbaarste bezit, en hij leerde in de gevangenis te allen tijde op het allerergste voorbereid te zijn. De uitlevering ging niet door en Makset kreeg asiel in Zweden. Hij riep het publiek ertoe op om altijd voor vervolgde christenen te bidden.

In de middagbijeenkomst sprak het Amerikaanse echtpaar Nik en Ruth Ripken, die zich om veiligheidsredenen bedienden van gefingeerde namen. Nadat hun 16-jarige zoon overleed, vroegen zij zich af waarom God zo veel lijden toestaat. Ze reisden de hele wereld af om vervolgde christenen die vraag te laten beantwoorden. Het resulteerde in een boek, ”Het dwaze Gods” (uitg. Gideon), waarin ze verslag doen van ontmoetingen met vervolgde christenen. Als Nik Ripken hun verhalen van diep lijden hoort, stelt hij de vraag: Is Jezus Christus zo’n diep lijden wel waard? Op die vraag krijgt hij de meest ontroerende antwoorden.

Edward en Ranaa, een Syrisch predikantenechtpaar uit Damascus, vertelden over christenen die te maken hebben met oorlogs­geweld. Hun leven is elke dag in gevaar en elke dag krijgen zij berichten van vrienden en bekenden die de dood vonden.

„Zou ik de menselijke logica volgen, dan zou ik weggaan”, zei voorganger Edward. „Veel landen riepen hun ambassadeurs uit Syrië terug. Het wordt echter heel duister als christenen, als de hemelse ambassadeurs, weggaan. Zie toch hoe jihadisten uit de hele wereld komen en bereid zijn te sterven. Zullen wij dan als christenen niet bereid zijn hier te blijven om hier de liefde van de Heere te verspreiden?”

Edward ziet in Syrië niet alleen dood en verderf, hij ziet ook welke indruk het liefdeswerk van christenen maakt, zodat sommigen tot verandering komen. Soms zijn er verrassende openingen voor het Evangelie. Zo gebeurt het dat sommigen tot verandering komen via getuigenissen op Facebook.

Tijdens de dag werd het boek ”Heb het lef” van Anne van der Bijl, de oprichter van Open Doors, gepresenteerd. Het roept lezers op om zoals David de strijd met de hedendaagse Goliaths aan te gaan. David trad met geloofsmoed leeuwen en beren en Goliath tegemoet. Met diezelfde gegeven kracht gaan Open Doorsmedewerkers naar gesloten landen om christenen te bemoedigen.