„Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.”

Dit is een gave waarvoor men niets geeft en niets anders doet dan de handen ophouden en zo’n geschenk gewillig en gaarne aannemen. Maar treurig genoeg zijn er geen harten en handen die dat geschenk aannemen zoals het ons wordt aangeboden, namelijk dat het geheel ons eigendom is en blijven zal tot in eeuwigheid.

Als er nu een arme bedelaar was die niets had en van de honger geen raad wist, en een groot vorst schonk hem uit barmhartigheid een kasteel met een jaarlijks inkomen erbij en stelde hem aan tot heer daarover en zei: „Dat alles wil ik u gratis geven.” Als dan die bedelaar de vorst de rug toekeerde en antwoordde dat hij dat niet verkoos – zeg, zou dan niet de hele wereld over deze bedelaar roepen en zeggen dat zij nog nooit een dwazer mens gezien hadden? Hij verdiende geen mens, maar een dom stuk vee te zijn.

Dat nu doet men in de wereld. Maar nu wordt hier de wereld geen slot of vorstendom aangeboden, maar Gods Zoon Zelf. God zegt en beveelt dat men Zijn Geschenk maar behoeft aan te nemen en tot zijn eigendom te behouden. Maar degenen die Hem niet willen hebben en God de rug toekeren, dat zijn wijzelf. Ga nu zelf eens na wat een grote en gruwelijke zonde het ongeloof is.

Maarten Luther,
reformator te Wittenberg

(”Preek over Gods liefde in Christus”, 1538)