Door grotere technische mogelijkheden kon ook de gitaar transformeren van een eenvoudig middel om volksliedjes te begeleiden tot een volwaardig instrument. Gitaristen waren altijd op zoek naar muzikaal interessant repertoire, en hoewel Beethoven voor zover bekend nooit iets voor gitaar heeft geschreven, werden sommige van zijn stukken wel daarvoor omgewerkt, al dan niet met andere instrumenten. De componist Diabelli, die behalve piano ook gitaar speelde, spant in dat opzicht de kroon: hij schreef een potpourri op de populairste thema’s van Beethoven.

Gitarist Izhar Elias en zijn metgezellen vullen een cd met deze bewerkingen. Allereerst kunnen we vaststellen dat hier zeer bekwame artiesten bezig zijn. Allen zijn meester op hun instrument. Ze spelen met veel expressie en doen dat technisch nagenoeg vlekkeloos. Ook de keuze voor de arrangementen is goed te verdedigen. Zo begint het Andante van het Razumovsky-kwartet in de originele zetting met een gitaarachtig pizzicato in de cello. En ook kan de cello bij het strijktrio opus 8 qua noten prima vervangen worden door een gitaar. En toch… De gitaar is te braaf voor Beethovens expansieve muziek. Luister maar naar de sonate opus 26 en vergelijk die met de pianoversie.

Dit is een prima cd voor bij de visite, als de originele werken te opdringerig zouden zijn. Het voelt als Van Goghs ”Zonnebloemen” in een zwart-witreproductie.

Adelaide – Beethoven and the guitar – Izhar Elias (guitar), Fernando Cordas (guitar), Zefira Valova (violin), Ivan Iliev (viola); Brilliant Classics (94631); € 8,50; www.brilliantclassics.com