Comrie en Watson voor zendingsland Duitsland
VEEN. Duitsland, het land waar ooit de Reformatie begon, is zendingsland geworden. Vanuit die overtuiging richtte M. Timmermans uit Veen een stichting op om de oosterburen te voorzien van reformatorische lectuur. De stichting Vrienden van Heidelberg & Dordrecht bestaat morgen tien jaar.
Naast de deur van zijn werkkamer, in het souterrain van zijn huis in Veen, hangt een grote kaart van Duitsland. „Als ik op reis ga, laat ik mijn vrouw zien waar ik zijn moet.” En op pad naar Duitsland gaat Marius Timmermans, oprichter en secretaris van de stichting Vrienden van Heidelberg & Dordrecht, regelmatig. Het land heeft zijn hart gestolen.
Dat begon ruim tien jaar geleden. Timmermans was in die tijd docent godsdienst aan een technische school in Wijk en Aalburg. Na een fusieproces had hij niet meer de vrijheid om in de klas de Heidelbergse Catechismus te behandelen. Dat frustreerde hem. Timmermans kreeg hartproblemen en kwam thuis te zitten. Hij besloot de boodschap van het troostboek in de vorm van een spannend oorlogsboek te gieten. Een trilogie was het resultaat.
Een Duitse student, Carsten Evers, die in Vlissingen studeerde, kwam in aanraking met de boeken. Hij nam contact op met Timmermans en bood aan de trilogie in het Duits te vertalen. „Hij vertelde dat zijn volk de lijnen die in mijn boeken worden geschetst, is kwijtgeraakt.”
Het gesprekje met Evers leidde ertoe dat de nood van Duitsland Timmermans op het hart werd gebonden. „In 1517 is de Reformatie in Duitsland begonnen, maar in datzelfde Duitsland is de buitenkerkelijkheid nu ongelooflijk groot. ’s Zondags zitten er meestal niet meer dan een handjevol, voornamelijk oudere, mensen in de kerk. Onder een prediking die afwijkt van Schrift en belijdenis.”
Goud
Op 31 oktober 2003 richtte Timmermans de stichting Vrienden van Heidelberg & Dordrecht op. De naam verwijst naar de Heidelbergse Catechismus en de Synode van Dordrecht. „Ik wil onze buren bekendmaken met de Heidelbergse Catechismus en met de boeken van Melanchthon, Luther en Calvijn. Puur goud is dat. En bij de Duitsers volledig onbekend.”
Voor de samenstelling van een bestuur benaderde hij predikanten uit diverse kerkverbanden. „Ik wilde een stichting die breed gedragen werd in de gereformeerde gezindte.” Dat is hem gelukt, ook al kostte hem dat de nodige inspanningen. „Ds. J. Roos, predikant in de Gereformeerde Gemeenten in Nederland, wilde zich eerst beraden op zijn deelname aan het comité van aanbeveling. De folders moesten echter met spoed naar de drukker. Toen heb ik zijn naam erop laten zetten. Een paar dagen later belde hij. Hij had de folder in de bus gekregen. „Timmermans, hoe zit dat? Ik zou erover nadenken, maar nu staat mijn naam er al op.” Ik zei: „Dominee, ik had geen vrijmoedigheid om hem eraf te laten.” Toen was het goed.”
Kritiek kwam er ook. „Ik kreeg anonieme brieven met de reactie of ik niet goed bij mijn hoofd was om die nazi’s te helpen. Maar ik geloof dat de genade in Christus alles te boven gaat. Bij Hem is vergeving en een nieuwe kans voor het Duitse volk.”
De stichting richt zich op het vertalen van theologische werken van oudvaders en puriteinen in het Duits. Vervolgens worden de boeken gedrukt en uitgegeven door twee Duitse uitgevers. Boeken die zijn uitgebracht zijn onder andere ”Gebedsgestalten” van ds. F. Bakker, ”De waarachtige bekering” van Watson, een Duits psalmboek van Matthias Jorissen, ”Het ABC des geloofs” van Comrie en het ”Kort Begrip” van Faukelius. De laatste jaren is ook een aantal titels van puriteinen vertaald in het Turks. Ze worden verspreid door een Turkse predikant van een Bijbelgetrouwe gemeente in Istanbul.
In totaal zijn er tot nu toe zo’n 20.000 boeken verkocht. Soms ontvangt Timmermans een reactie van een lezer, maar dit gebeurt niet vaak. „Duitsers uiten niet snel hun diepste gevoelens, al helemaal niet aan een buitenlander.”
Huis te koop
Timmermans heeft zijn huis te koop staan en hoopt binnen korte tijd naar Duitsland te verhuizen. „Ik wil me graag richten op het creëren van draagvlak voor een permanent museum in Heidelberg over de Heidelbergse Catechismus. In zo’n museum zullen Duitsers beseffen wat ze kwijt zijn en Nederlanders beseffen waar ze zuinig op moeten zijn. Bovendien zou ik er graag het Evangelie uitdragen. De Duitse kerk is onze moederkerk. Wij hebben een erfschuld in te lossen ten opzichte van haar.”
Als persoonlijk hoogtepunt ziet hij de jubileumbijeenkomst van morgen. „Dan ben ik secretaris binnenland af en word ik secretaris buitenland. Een nieuwe stap voorwaarts.”
Over dieptepunten wil hij het niet hebben. Hij wijst op een levensgrote poster van een vuurtoren in een storm. Metershoge golven bruisen rondom het bouwwerk. In de deuropening staat de vuurtorenwachter. „Zo heb ik me vaak gevoeld als secretaris. Gelukkig heeft de Heere onze stichting willen zegenen. Als Hij niet meekomt, waait je hele tent om.”
