De avond in partycentrum De Vijver­hoeve bij Zwolle was een initiatief van een werkgroep waarin vertegenwoordigers van vier kerk­genootschappen vertegenwoordigd waren: de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt (Staphorst en Rouveen), de Hersteld Hervormde Kerk (Rouveen en Staphorst), de Oud Gereformeerde Gemeenten (Rouveen) en de Protestantse Kerk in Nederland (Rouveen).

Prof. dr. W. Verboom sprak over de inzet van de Heidelbergse Catechismus (HC). Hij benadrukte dat het eerste antwoord toch echt op de lippen van kinderen wordt gelegd. „Wie dit te hoog vindt voor een kind, doet de catechismus onrecht.” De opstellers geloofden dat een kind dit kan belijden, omdat de Heere het belooft, aldus de emeritus hoogleraar. „Deze hoge inzet, die te maken heeft met het geloof van onze refor­matoren, is zeer indrukwekkend en zo troostbiedend.”

De opstellers van de Heidelberger waren zich ervan bewust dat die beloften alleen door het geloof werkelijkheid kunnen worden. „De catechismus erkent de verdorvenheid van het kind, maar weet ook dat de Heilige Geest het geloof in het hart wil leggen.” Doordat het leerboek benadrukt dat het een „zaak van het hart” is, sluit het volgens de emeritus hoogleraar aan bij een behoefte van deze tijd.

Dr. W. van Vlastuin, docent aan het Hersteld Hervormd Seminarie, behandelde de drie stukken ellende, verlossing en dankbaarheid. Doordat de HC de drie stukken als leidraad neemt, is hij uniek, aldus dr. Van Vlastuin. De plaats die de verschillende onderwerpen kregen in deze structuur, is veelzeggend. De docent noemde bijvoorbeeld de uitleg van de wet in het stuk van de dankbaarheid van groot belang. Hij benadrukte de onlosmakelijke eenheid van ellende, verlossing en dankbaarheid. Hoewel de drie stukken geen afgebakende periodes uit het geloofsleven zijn, is er toch een volgorde. Er bestaat geen Evangelie zonder wet, want het stuk der ellende is een voorbereiding op de verlossing.

Forumleider ds. P. van den Berg van de gereformeerde kerk vrijgemaakt in Staphorst zei dat uit de schriftelijk ingediende vragen de diversiteit van de kerken bleek. Dr. Verboom kreeg de vraag of hij niet uitging van een te positief kindbeeld. „Waarom blijken zo veel gedoopte kinderen ongelovig bij het ouder worden?” De emeritus hoogleraar toonde begrip voor de vraag, maar zei dat juist in een tijd van kerkverlating bij kerkelijke jongeren het zaak is des te sterker vast te houden aan Gods verbond. Het gaat om een belovende God, en niet om het gedrag van de jongere. Dr. Van Vlastuin: „Met redeneren kom je er nooit. Met het verstand krijg je dit nooit rond, maar in het geloof wel.”