De spectaculaire roof van 16 oktober vorig jaar staat op een lijst verstopt tussen rechtszaken van mensen die uit hun huis zijn gezet en dronken automobilisten die hun rijbewijs terug willen. De parketwachters hangen iedere dag een nieuwe rol in de glazen kast in de hal van de rechtbank. Die is pas vanaf half 9 in de ochtend in te zien. Op basis van het aantal dossiers dat door de rechter wordt behandeld, moeten media inschatten hoe laat Radu Dogaru en zijn medeverdachten ongeveer met de gevangenenbus bij de rechtbank aankomen.

Voor de vele journalisten, van Amerika tot Japan, is het sowieso behelpen. De kleine rechtbank in een zijstraatje heeft geen tafel of stoelen gereserveerd voor de pers en er is geen draadloze internetverbinding. De geluidsinstallatie werkt niet of nauwelijks, maar dat maakt niet veel uit want de rechter en de officier van justitie spreken bij voorkeur toch niet in de microfoons. Verstaanbaar zijn ze dus amper in de zaal, waar zo’n 100 mensen in passen. Journalisten en bezoekers moeten hun eigen toiletpapier meenemen. Een koffieautomaat is er niet in het gebouw.

Journalisten kunnen de laatste processtukken alleen persoonlijk komen inzien, tijdens een paar dagdelen in Boekarest. Wie niet in de buurt woont of komt, heeft pech.