Het boerenerf is van een type dat later in de middeleeuwen veel­vuldig aanwezig was in het oosten en noorden van Nederland.

Hoge waardering

„De vroege datering van het erf en de goed geconserveerde structuren maken deze vondst bijzonder”, zeggen Sentine Williams-Kodde en Sarah Zandboer van ADC ArcheoProjecten, dat het onderzoek uitvoerde. „De vindplaats heeft dan ook een hoge archeologische waardering.”

Het archeologisch onderzoek had plaats in verband met de uitbreiding van de recreatieplas. Het boerenerf lag onder een terrein waarop de laatste jaren bosschages stonden.

Waterputten

De archeologen vonden greppels, (paal)kuilen en waterputten. „Een groot deel van de sporen behoorde tot gebouwstructuren. Het centrale deel van het terrein bestaat uit een boerderijerf uit de laat achtste, vroeg negende eeuw. Het erf bestaat uit een hoofd­gebouw, enkele bijgebouwen en een waterput”, aldus de onderzoekers.

In de omgeving van het huis zijn twee clusters bijgebouwen aangetroffen. ADC Archeo­Projecten: „Die behoren mogelijk bij een ander erf, mogelijk tot het centrale erf.”

Wanneer de bijgebouwen tot het centrale erf worden gerekend, heeft het totale erf een doorsnede van ruim 65 meter.

Kogelpotaardewerk

Uit onderzoek van houtskool­resten is gebleken dat het hoofdgebouw in de negende eeuw buiten gebruik is geraakt. Ook het aangetroffen kogelpotaardewerk wijst op een vroege datering in de negende eeuw, aldus Williams en Zandboer.

In de buurt van het terrein is eerder een agrarische neder­zetting uit de tiende tot en met de twaalfde eeuw ontdekt. De gevonden archeologische sporen zijn inmiddels uitgebreid beschreven, het aardewerk is in het provinciaal archeologisch depot opgeslagen.