De Turkmeense regering verklaarde in 1999 dat het haar bedoeling was de godsdienstige minderheden in het land aan banden te leggen. Sindsdien werden buitenlandse christenen het land uitgestuurd en nam de vervolging van etnische Turkmenen extreme vormen aan. Leden van niet-geregistreerde godsdienstige groeperingen kwamen bloot te staan aan tegenwerking - tot aan marteling, confiscatie van bezittingen en ballingschap toe.

De nieuwe godsdienstwet werd op 21 oktober ondertekend door president Nijazov en trad op 10 november in werking. Religieuze activiteiten die niet zijn geregistreerd bij de overheid, worden nu officieel als illegaal aangemerkt. Deze regel treft vooral baptisten, pinkstergemeenten, Joden, adventisten en Jehova’s Getuigen. Werden deze denominaties onder de oude wet vooral geplaagd met administratieve straffen, voortaan gelden ze in Turkmenistan als ”crimineel”.

Zo verklaart artikel 8 dat een denominatie die zich wil laten registeren ten minste 500 volwassen leden moet tellen. Deze eis is zo restrictief dat alleen de soennitische moslims en de Russisch-Orthodoxe Kerk eraan voldoen. Evangelicale kerken in Turkmenistan zullen deze norm niet halen, of met zeer grote moeite. Om hun leden te beschermen voor vervolging en tegenwerking, nemen deze kerken de namen van etnische Turkmenen niet in hun ledenbestand op.

Artikel 11 stelt dat „de activiteit van elke niet-geregistreerde religieuze organisatie streng is verboden. Iemand die een activiteit pleegt in naam van een niet-geregistreerde organisatie, draagt daarvoor verantwoordelijkheid in overeenstemming met de Turkmeense wet.”

Artikel 14 geeft het ministerie van Justitie het recht om, op basis van uiteenlopende redenen, de registratie van een groep ongedaan te maken. Artikel 20 vereist dat alle godsdienstige boeken die door kerken worden geïmporteerd, aan de Commissie voor Religieuze Zaken worden voorgelegd.

In een gezamenlijke en unaniem aanvaarde resolutie nam het Europees Parlement eind vorige maand scherp stelling tegen het despotische regime van president Nijazov van Turkmenistan. In de resolutie noemt het EP het land „een van de ergste totalitaire systemen ter wereld.” Directe aanleiding voor de resolutie, waarvan drs. B. Belder (ChristenUnie-SGP) mede-indiener was, was een plenair debat in Straatsburg over de situatie in Turkmenistan. In zijn speech hekelde Belder de houding van de Franse president Chirac, die de Turkmeense president, de zogeheten Turkmenbashi (”Vader van alle Turkmenen”), zijn „beste en grote vriend” noemde.