Buma: „Oh, dat? Best, hoor. Nu ja, ’t was maar een halfuurtje, hè? Dat De Telegraaf dan kopt: “VVD heeft herfstflirt met CDA”, is natuurlijk een giller.”

Rutte: „Zeker. In de politiek heb je geen vrienden. En flirten doe je maar thuis. Monsterverbonden daarentegen zijn aan de orde van de dag. Soms heb je elkaar gewoon nodig, joh!”

Buma: „Soms? Jouw coalitie kan geen dag zonder steun van de oppositie. Dan lopen jullie weer met Pechtold langs het strand, dan kom je weer bij mij langs...”

Rutte: „Mmm, van Halbe begreep ik dat jij niet erg toeschietelijk was.”

Buma: „Mark, je moet niet alles zomaar geloven. Met het CDA valt altijd te praten. Als jullie onze tegenbegroting overnemen, kunnen we samen een eind komen!”

Rutte: „Ha, ha. Goeie grap. Zo ken ik je weer: playing hard to get. Dat deed je ook meesterlijk in het NOS-debat, dinsdagavond. Maar nu serieus, Sybrand, jij gaat mij toch niet vertellen dat je de geschiedenisboekjes in wilt als de eerste CDA-leider die géén verantwoordelijkheid nam voor de toekomst van Nederland?”

Buma: „Nu raak je een gevoelige snaar, Marrukkie. Maar goed, laat ik een ontboezeming doen. Als ik zeg dat ik geen verkiezingen wil, dan méén ik dat. Weleens van peilingen gehoord? Hmmm? Ik wil dus echt samenwerken. Maar, en dat begrijp jij heel goed, ik moet wel ergens mee thuis kunnen komen. Zeg maar: met een trofeetje of twee, drie.”

Rutte: „Tuurlijk. Als iemand daar gevoel voor heeft, ben ik het. Vraag het maar aan Jolande Sap, ha, ha. Toen ik in 2010 bij haar medewerkster thuis aan de keukentafel zat om te praten over de Kunduzmissie, had ze zó’n lijst met voorwaarden. Ze dacht: die willigt Mark nooit in. En dan kan ik terug naar mijn achterban met de boodschap: het is mislukt. Maar ik –ha, ha, ha, wat een humor– ik gaf haar alles toe. Voor ze het wist was ze ingekapseld.”

Buma: „Oké?! Dus jij gaat álle CDA-voorstellen overnemen, als wij de coalitie in de Senaat maar steunen? Heel erg mooi!”

Rutte: „Neeeh, nu loop je te hard van stapel. Dat van Sap was maar een voorbeeldje. Komt bij dat ik jou al veel gegeven héb, in de Troonrede bijvoorbeeld.”

Buma: „Huh?”

Rutte: „Jaaah. Hoorde je niet dat de koning twee keer het woord ”participatiesamenleving” uitsprak? Dat is een term die Balkenende gemunt heeft. Dát kun jij volgende week, tijdens de algemene beschouwingen, goed gebruiken. Zo van: kiezers, let op, het kabinet ziet eindelijk in dat de CDA-filosofie de beste is.”

Buma: „Waar zie je me voor aan, Mark? En waar is je historische kennis? Als ik dat doe, is de PvdA er als de kippen bij om erop te wijzen dat Wim Kok die term al in 1991 lanceerde. Dank je de koekoek. Als we zó tot een vergelijk moeten komen, hang ik nu op.”

Rutte: „Ho, ho, niet zo snel, Sybrand! We komen heus wel tot een deal! De algemene beschouwingen starten pas woensdag! Alles sal seg kom! Stuur me per omgaande jullie tegenbegroting. Dan hebben we daarna weer contact.”

Buma: „Wel serieus lezen, hè?”

Rutte: „Zeker. Al lijkt het me stug dat jullie er, net als wij, in slagen én 6 miljard binnen te halen én de economie nauwelijks te remmen. Dat hebben wij, als ik zo vrij mag zijn, toch wel héél slim verzonnen. Ja, dat soort handigheidjes kan ik met een gerust hart aan Diederik overlaten. Gouden kerel, ha, ha!”

Buma: „Oh, is het weer tijd voor plaagstootjes? Weet je wat jij eens moet doen? Je lijfblad Elsevier bestuderen. Vooral de rubriek “Stijgers en dalers”. En dan goed opletten wie er bij de stijgers staat en wie bij de dalers.

Goed weekend, Mark! En veel leesplezier!”