Volgens Dettmeijer is er de afgelopen tijd veel aandacht geweest voor seksuele uitbuiting en veel minder voor andere vormen. Het onderwerp kampt met het „hardnekkige beeld” dat het zou gaan om „een minder ernstige vorm van mensenhandel”. „Maar voorbeelden bewijzen het tegendeel”, schrijft Dettmeijer.

De nieuwe vormen van mensenhandel worden nationaal en internationaal waargenomen. Doordat er steeds nieuwe vormen ontstaan, zijn ook steeds meer organisaties betrokken bij de aanpak en de bestrijding ervan. Daarom zullen organisaties steeds meer en beter moeten samenwerken. „Het kan en mag niet zo zijn dat steeds meer vormen van mensenhandel buiten de seksindustrie worden waargenomen, maar beleid, vervolging en berechting en overtuiging achterblijven.”

Dettmeijer schrijft dat het probleem met minderjarige slachtoffers van mensenhandel onverminderd groot blijkt. Het gaat dan vooral om meisjes die in de prostitutie worden gedwongen.

Een gedeelte van de mensenhandelaren - of loverboys - dwingt de meisjes pas tot werken als zij 18 zijn. Op die leeftijd is vrijwillige prostitutie legaal. Maar de vrees bestaat dat het ‘rekruteren’ en de seksuele uitbuiting buiten de legale seksindustrie al op veel jongere leeftijd gebeurt. Jeugdzorg lijkt bovendien te weinig kennis te hebben om minderjarige slachtoffers van binnenlandse mensenhandel te herkennen.

De rapporteur pleit er voor dat het strafbaar wordt, wanneer iemand een prostituee bezoekt, maar het vermoeden kan hebben dat zij haar werk gedwongen uitvoert.