Mannen...?!
Toen ik vernam dat er in Vlissingen geen man beschikbaar is om lijsttrekker voor de SGP te zijn, dacht ik onmiddellijk aan een gezelschap dat ooit in Scheveningen bijeenkwam. Toen het tijd werd voor ieder om huiswaarts te keren vroeg de gastheer wie de middag wilde besluiten. Niemand diende zich aan. Laten we het op bescheidenheid houden. Een goede, christelijke deugd. Vervolgens vroeg de gastheer enkele broeders, maar niemand had vrijmoedigheid. Een oorverdovende stilte bleef hangen. Toen stond een kleine jongen op. Hij had de hele middag in een hoekje zitten luisteren naar wat die grote mensen vertelden. Koosje positioneerde zich in de kring. Vouwde zijn handjes. Sloot de oogjes en bad: „Heere, Gods volk wíl niet bidden en Koosje kán niet bidden…” Hoe het verder ging weet ik niet. Maar dit bijzondere voorval is daarna nog vele malen verteld.
Nu meen ik op goede Bijbelse gronden bezwaar te mogen hebben tegen de vrouw in het kerkelijk ambt. Wat daarover in de Bijbel staat lijkt me duidelijk. Dat velen vandaag anders oordelen is een keus. Hún keus. Ik houd mij de vrijheid en het recht voor andere keuzes te maken. Niettemin kennen steeds meer gemeenten binnen mijn kerkverband sinds 1951 de vrouw als ambtsdrager. Dat kan een principiële keuze zijn geweest. Maar er zijn ook situaties waarin mannen het laten afweten en vrouwen met veel schroom het ambt van diaken of ouderling aanvaardden, om zo de gemeente in stand te houden…
Lang geleden had ik een onaangename droom. Ergens langs de voormalige Zuiderzee ging de kerk uit. Vrouwen op leeftijd traden naar buiten. Bedrukt keken ze voor zich uit. Mannen, jonge vrouwen en kinderen ontbraken. Buiten de kerk bloeiden de toeristenindustrie, handel en nijverheid. Kerk en zondag schoten erbij in.
Voor mijn werk (bij de Landbouwuniversiteit Wageningen) verbleef ik ooit kort in de Engelse grootstad Reading. De zondag onderscheidde zich er nauwelijks van de andere weekdagen. Kerken in overvloed, maar verwaarloosbare bezoekersaantallen. Hoofdzakelijk oudere vrouwen. Toen ik er mijn gastheer over sprak, antwoordde deze: De kerk? Daar hebben wij geen tijd meer voor.
En voor het Koninkrijk dan? De Heere Jezus vertelt in een gelijkenis hoe de een na de ander zich verontschuldigt.
Wat heeft dit met Vlissingen te maken? Alles. Laten mannen hun mond maar houden. In ieder geval als wij niet thuis geven wanneer er vanuit kerk, school of politiek een beroep op ons gedaan wordt.
