„Maar het zij verre van mij, dat ik zou roemen, anders dan in het kruis van onze Heere Jezus Christus; door welke de wereld mij gekruisigd is, en ik der wereld.”

Wat was de oorzaak hiervan, dat de wereld hem, en hij voor de wereld gekruisigd was? Paulus beantwoordt deze gewichtige vraag met twee woorden: Hij zegt: „door welke”, of liever, volgens het grondwoord, „door hetwelk”, namelijk het kruis van Christus.

Hij vond in het kruis van Christus zo’n volheid van genade en zaligheid, zo’n schat van wijsheid en verborgenheden Gods, zo’n troost voor zijn gemoed in leven en in sterven. Geen wonder dan dat daardoor de wereld en alles wat in de wereld is en tot de wereld behoort, in zijn oog en hart gekruisigd was. Hij vond in het kruis van Christus het recht der wet vervuld, het handschrift der zonde uitgewist, de ongerechtigheid verzoend, een eeuwige gerechtigheid aangebracht, God voldaan, en het leven voor hem en alle uitverkorenen verworven.

Geen wonder dat daardoor alle eigengerechtigheid met alle schaduwachtige godsdienstplechtigheden niet alleen onbestaanbaar is, maar zelfs strijdig met het kruis van Christus en Zijn aangebrachte volmaakte gerechtigheid.

Geen wonder dan dat die hem gekruisigd was en dat hij deze met een walg en afkeer beschouwde. Hij vond in het kruis van Christus zijn enige roem en sprak ervan met de grootste verheffing. Hij prees het aan bij doodschuldige en vloekwaardige zondaars als het enige middel van heil: daardoor was hij voor de wereld gekruisigd.

Christiaan Salomon Duitsch,

voormalig rabbijn en predikant te Mijdrecht

(”De geluksstaat”, 1779)