„Maar het zij verre van mij, dat ik zou roemen, anders dan in het kruis van onze Heere Jezus Christus; door Welken de wereld mij gekruisigd is, en ik der wereld.”

In het kruis van Christus vindt de apostel Paulus de grootste vertroosting voor zijn neergebogen ziel. Noch zijn zonden, noch de vloek der wet kunnen tegen hem beschuldiging inbrengen. Hij zal antwoorden: „Wie is het die verdoemt? Christus is het Die gestorven is; Hij is om mijn overtredingen verwond; de Heere heeft al mijn ongerechtigheden op Hem doen aanlopen; Hij is tot zonde gemaakt, opdat ik zou worden rechtvaardigheid Gods in Hem: Hij is een vloek geworden, opdat Hij mij zou verlossen van de vloek der wet!”

In het kruis van Christus vindt hij zijn grootste sterkte, om tegen de hevigste aanvallen van de vorst der duisternis te kunnen strijden. Het kruis van Christus bemoedigt Paulus. De zonde is krachteloos gemaakt en hij is „der wet gedood door het lichaam van Christus” (Romeinen 7:4).

In het kruis van Christus vindt Paulus zijn enige troost in zijn leven en in zijn sterven. Hij kan in de ure des doods, die koning der verschrikking getroost tegemoet ziende, met blijdschap uitroepen: Sterven is mij gewin! Dood, waar is uw prikkel? Hel, waar is uw overwinning?

Christiaan Salomon Duitsch, voormalig rabbijn en predikant te Mijdrecht (”De geluksstaat”, 1779)