In het RD van 17 augustus wordt in het hoofdredactionele commentaar gereageerd op initiatieven voor verkondiging en geloofstoerusting via internet. Er wordt gewezen op twee bezwaren die volgens de auteur van het commentaar om bezinning vragen: het particuliere initiatief, waarop ambtelijk toezicht geen vat heeft, en het risico dat geloofstoerusting via internet gemakkelijk een alternatief kan worden voor kerkelijk onderwijs en gemeenteleven.

Te verwachten zou zijn dat de commentator vervolgens een oproep zou doen aan de kerken om werk te maken van geloofs­toerusting, ingekaderd door ambtelijk toezicht en ingebed in het gemeenteleven. Omdat dit achterwege bleef, wil ik een aanzet geven.

Realiteit

Als kerk moet je rekenen met de realiteit dat een talloze godsdienstige ideeën via internet worden aangeboden. Daarvan wordt door gemeenteleden, en zeker ook door jongeren, volop gebruikgemaakt. Ook al heb je bezwaar tegen veel van het aanbod, het is er gewoon. Het is de werkelijkheid dat er community’s rond particuliere initiatieven ontstaan en dat er gediscussieerd wordt op fora.

Overigens, als je het RD, reformatorische gezinsbladen en scholen meerekent, vindt de meeste toerusting, bezinning en opinie­vorming al plaats buiten de kerkelijke en ambtelijke kaders. Internetsites zijn wat dat betreft geen nieuw fenomeen.

Toerusting

Als antwoord op dit pluriforme aanbod is het belangrijk dat kerkelijke gemeenten zelf werk maken van toerusting van gemeenteleden. Terecht spreekt de RD-commentator van het belang van de daadwerkelijke gemeente, waarvan onderlinge samenkomsten, persoonlijke gesprekken en ambtelijke leiding wezenlijke elementen zijn. Maar het is wel van belang dat daar ook praktisch vorm aan wordt gegeven. Laat het een punt op de kerkenraads­vergaderingen zijn.

In een ontzuilde, opengebroken wereld zal de verantwoordelijkheid voor toerusting steeds meer bij het gezin en de plaatselijke gemeente komen te liggen. Een kerkenraad kan gericht zoeken naar gemeenteleden die aan de toerusting van anderen gestalte kunnen geven en kan gemeente­leden stimuleren om gebruik te maken van aangeboden toerustings­mogelijkheden.

Het kan trouwens nog eenvoudiger. Laat er onderling gesprek plaatsvinden tussen gemeente­leden aan de hand van bijvoorbeeld een boek over de geloofsleer, ethiek, apologetiek, huwelijk of opvoeding. De oproep van de apostel om de onderlinge bijeenkomsten niet na te laten, heeft als motief om elkaar te vermanen en aan te sporen (Hebr. 10:25). Zoek elkaar daarom op en ga met elkaar in gesprek.

De vorming van gemeenteleden is van belang om hun te leren onderscheiden in de wirwar van meningen en overtuigingen. Het is onmogelijk voor ambtsdragers om op alles toezicht te houden. Leden moeten daarom een rugzak meekrijgen om in deze opengebroken wereld te kunnen leven en hun christelijke overtuiging gestalte te kunnen geven.

In catechese en andere vormen van toerusting is het belangrijk dat er niet alleen gedegen kennis wordt bijgebracht van de Bijbel en de geloofsleer, maar dat catechisanten en gemeenteleden de leer ook weten toe te passen op godsdienstige ideeën en cultuuruitingen die vandaag op hen afkomen.

Het is mijn overtuiging dat internet­community’s geen serieuze concurrenten van een kerkelijke gemeente zijn als er sprake is van een hecht gemeenteleven waar in een sfeer van openheid en betrokkenheid leden elkaar vormen en toerusten en zo helpen om het gemeenschappelijk belijden handen en voeten te geven in de wereld van vandaag.

Inspiratiebron

Internet is een markt waarop iedereen zijn waar kan aanbieden. Vrijwel iedereen loopt op deze markt rond. Terecht is er bezwaar te maken tegen dit pluriforme en veelal perverse aanbod. Er wordt echter ook veel positief-christelijk materiaal aangeboden waar kerkelijke gemeenten gebruik van kunnen maken. Laten kerkelijke gemeenten omgekeerd ook gebruikmaken van de mogelijkheden die internet biedt om de Bijbelse boodschap naar buiten te brengen en een blik te geven in het gemeenteleven. Het kan als voorbeeld en inspiratiebron dienen voor andere gemeenten en nog belangrijker: het verschaft geïnteresseerden betrouwbare informatie over het christelijk geloof.

Laten we echter, om principiële en praktische redenen, primair aandacht schenken aan een Bijbels gefundeerd gemeenteleven. De gemeente is de pilaar en vastigheid der waarheid (1 Tim. 3:15). De christelijke gemeente is de plaats waar de belangrijkste toerusting moet plaatsvinden; dit in verbonden-
heid met andere gemeente­leden.

De auteur is docent aan de Pieter Zandtscholengemeenschap in Kampen en ouderling in de plaatselijke gereformeerde gemeente. Van zijn hand verscheen vorig jaar het boek ”Up to date gereformeerd. Reformatorische gemeenschap in een opengebroken wereld”. Op dit moment werkt hij aan een vervolgpublicatie met de titel: ”Toerusting. Praktijkboek voor de reformatorische gemeenschap”.