Refodorp
Wonen in een refodorp – mogen ouders, mag een kerkenraad dat aanbevelen? Afgelopen zondag noemde onze predikant twee elementen: de verleidingen van een wereldse omgeving vinden maar al te nauw aansluiting bij ons boze hart, en het-zout-der-aarde-zijn slaat allereerst op hoe de prediking van Gods knechten moet zijn.
Onder deze stellingname wil ik een dikke streep trekken. Zo af en toe lees je in deze krant of gelijkgezinde bladen van mensen die promoten om de seculiere provincies en steden in te trekken. Mijn tenen krommen zich dan. Zo je de medemens al zult bereiken, dan zijn de gevaren voor het eigen gezin vele malen groter. Dat geldt niet minder voor alleenstaanden. En hoeveel ouders zien na de vakantie met zorg hun studerende kinderen (voor het eerst) naar hun kamer in de stad vertrekken?
Ook in een refodorp zijn er buren die nooit een kerk vanbinnen zien. Bijgeval gingen mijn vrouw en ik de stand van zaken in onze straat na, terwijl we lopend op weg waren naar die bewuste kerkdienst. We schrokken er weer van. Als je dan als zout wilt optreden, zijn er mogelijkheden te over. Maar hooggespannen verwachtingen moeten we op dat gebied maar niet hebben.
Helaas zijn er ook in een kerkelijke omgeving gelegenheden genoeg om zelf werelds te leven: klonteren geeft geen kluitje zonder een keet. En de kinderen leven er niet zodanig beschermd dat ze later met een plons in de maatschappij zullen vallen. Maar wonen in zulke contreien heeft wel voordelen. Men leeft mee in blijde en droeve omstandigheden. Denk ook aan scholen en vriendenkringen. Aan de zondagsrust. En heel praktisch: het winkelaanbod.
Nee, ik pleit er niet voor om ”en bloc” naar refodorpen te verhuizen. Maar met opzet gaan wonen en werken in een omgeving zonder God of gebod is een hachelijk gebeuren. Zeker bij het opgroeien van de kinderen is het gevaar van de omgekeerde opvoeding dan sterker aanwezig. Probeer het ook zelf in zo’n milieu maar eens vast te houden.
Spruitjeslucht of ’jaren vijftig’ ten spijt, ik blijf sociale controle belangrijk vinden. De verleidingen zijn groot en loeren om elke hoek. Dat zien we al in de vakantietijd. Menigeen laat op het vakantieadres de teugels al wat vieren. Eén keer op zondag naar de kerk; en hoe is het met het Bijbellezen na het eten?
Wonen in een refodorp – liever in Barneveld met Naar Buiten, dan naar Amsterdam met z’n Gay Pride.