Vakantiewoningen, het woord zegt het al, zijn om vakantie te houden. Daarbij geldt dat de ene mens meer vakantie heeft dan de ander. Van vutters en gepensioneerden zou je zelfs kunnen zeggen dat ze altijd vakantie hebben.Toch is het niet de bedoeling dat mensen het hele jaar of bijna het hele jaar in hun vakantiewoning doorbrengen. Niettemin is het permanent bewonen van dergelijke onderkomens sinds jaar en dag in veel recreatiegemeenten een probleem.

Vroeger sprak men van zomerhuisjes. Die hadden geen verwarming en konden om die reden buiten het zomerseizoen moeilijk bewoond worden. Bovendien waren ze klein en simpel ingericht.

Maar met hedendaagse vakantiebungalows ligt dat meestal anders. Die zijn vergelijkbaar met een kleine woning. En wat je eventueel binnen aan ruimte mist, wordt royaal gecompenseerd door de mooie omgeving waarin ze staan.

Geen wonder dat er duizenden permanent bewoond worden. Bovendien zijn de prijzen van vakantiebungalows een stuk lager dan het bedrag dat je voor de aankoop van een rijtjeswoning in het dorp (en zeker in de stad) moet neertellen.

Door dit verschijnsel van permanente bewoning neemt de vraag naar nieuw te bouwen vakantiewoningen toe. Een groot aantal van die woningen wordt nu immers aan hun eigenlijke bestemming onttrokken.

Uit oogpunt van ruimtelijke ordening geldt echter dat er op de Veluwe en in andere vakantiegebieden maar beperkt gebouwd mag worden. Anders zou het landschap nog meer worden aangetast.

De eerst aangewezenen om op te treden tegen het permanent bewonen van vakantiehuizen zijn de gemeenten. Die hebben de bestemmingsplannen gemaakt en moeten controleren of het feitelijk gebruik van percelen niet in strijd is met de officiële bestemming.

Dat is niet altijd zo eenvoudig. Daarvoor zou je systematisch moeten controleren of mensen niet meer nachten in hun vakantiewoning doorbrengen dan maximaal is toegestaan. In de praktijk zijn dergelijke controles heel moeilijk uit te voeren.

Maar het komt regelmatig voor dat mensen hun vakantiewoning als officieel woonadres laten registreren. Daarmee leveren ze zelf het bewijs dat ze daar inderdaad wonen. Ook dan zijn veel gemeenten laks om maatregelen te nemen. En als ze zo’n situatie jarenlang hebben laten begaan, is het bezwaarlijk om ineens in te grijpen. Er is dan immers sprake van verworven rechten.

Recent kwam een aantal permanente bewoners van vakantiehuizen in de problemen omdat de Raad van State de gemeente Buren toestemming gaf om hen een forse dwangsom op te leggen. Minister Dekker van VROM ging er zich er mee bemoeien. Inmiddels is duidelijk dat zij meer ruimte wil bieden voor het permanent bewonen van vakantiehuizen.

Het kabinet heeft gisteren met dit standpunt ingestemd, maar de gemeenten en provincies moeten nu ook nog bereid zijn om van de geboden ruimte gebruik te maken. De provincie Gelderland, waarschijnlijk de provincie met de meeste vakantiebungalows, liet al weten dat zij daar helemaal niet voor voelt.

Daar zijn inderdaad deugdelijke argumenten voor aan te voeren. Vakantiewoningen zijn nu eenmaal niet bedoeld voor permanente bewoning. Ze zijn gebouwd op plaatsen die niet de bestemming wonen hadden en dat planologisch in de meeste gevallen ook niet konden krijgen.

Andere mensen mochten daar ook geen huis bouwen om erin te gaan wonen. Iedereen of vrijwel iedereen die toch zo’n woning als hoofdverblijf gekozen heeft, kon weten dat dat illegaal was. Dan moet men zelf ook maar voor de consequenties opdraaien.