„Vandaag de dag horen we om ons heen dat je alles mag geloven. Maar je moet er niet mee naar buiten treden. Dan zou je anderen jouw geloof kunnen opleggen. Op z’n minst is het dan merkwaardig dat de godsdienst van het geloof in de mens voluit wordt gepropageerd! Vrijmoedig komen de humanisten er in hun reclamespotjes voor uit dat zij niet geloven in Gód, maar in de méns. (…) Vanuit humanistische kring wordt voluit verkondigd dat men niet gelooft in een leven ná de dood. Alleen in het leven vóór de dood. Men gaat er dus van uit dat dood dood is. Daarom moet je er in dit leven wat van maken.

Toch zou je de vraag kunnen stellen of deze mensen werkelijk geloven in het leven vóór de dood. Dan zou je het prille leven in de moederschoot toch niet doden? In ons land worden elke week ten minste zeshonderd ongeboren levens gedood! Het is onbegrijpelijk dat deze kinderen er niet mogen zijn. Is dát leven voor de dood dan niet beschermwaardig? Mogen zij niet leven? Wie zal dat bepalen? Wij mensen? Met ons verduisterde verstand?

Denk eens aan een jongen met het syndroom van Down, die vol blijdschap goed van God spreekt. Lééft die niet echt dan? Of als hij op zijn verjaardag te midden van de visite vrijmoedig spreekt over het Heilig Avondmaal van afgelopen zondag. Is dat géén leven? Of als een eveneens gehandicapte jongere op zijn verjaardag medelijden toont met zijn vriend, die verdriet heeft over zijn overleden moeder. Is hij dan niet op zijn plaats? De plaats waar God ons wil hebben? Is liefde tot God en tot onze naaste niet het meest waardevolle? Waar leven we voor?”