Talent
We glippen door de metershoge deuren naar binnen, een paar minuten te laat. Maar dat komt eigenlijk wel goed uit, want nu missen we het inleidende praatje. Zo stilletjes mogelijk gaan we op de achterste rij stoelen zitten, Sybe tussen ons in. Hij kijkt wat onwennig om zich heen, zijn benen bungelend, zijn handen friemelend. Dan zet het orkest in en vult de kerk zich met de klanken van een Bachcantate. Sybe is direct een en al aandacht, hij luistert met heel zijn lijf. Weer thuis zoeken we de cantate die we gehoord hebben op internet op, en al snel horen we Sybe fragmenten van de muziek neuriën.
Sybe scoort op intelligentie- en ontwikkelingstests steevast op babyniveau. Toch heeft hij een talent, zoals iedereen minstens één talent heeft. (Kijk maar naar de gelijkenis, er was niemand die geen talenten kreeg!) Hij heeft een heel goed geheugen voor melodieën, zeker als je bedenkt dat hij niet over taal kan beschikken om hem te helpen onthouden. Zing een paar keer een liedje voor hem, en hij kent de melodie. Als het stadscarillon een nieuw deuntje heeft, neuriet hij het algauw ieder kwartier na. Soms horen we hem midden in de winter een gedeelte uit de Matthäus Passion zingen, als hij dat al maanden niet gehoord heeft.
We ontdekten Sybes talent toen hij al een jaar of vijf was. De eerste melodie die hij zong, was van zijn avondgebed. We konden onze oren niet geloven! Daarna breidde zijn repertoire in hoog tempo uit. Psalmen, kinderliedjes, aria’s… Hij zingt altijd en overal. Soms sta ik bij de kassa, terwijl Sybe luidkeels een psalm ten gehore brengt. Of hij zit voor op de duofiets heel hard het Wilhelmus te zingen. Hij maakt zijn eigen psalmbewerkingen, zingt iets voor de verandering eens in mineur en raakt soms in de knoop als melodieën op elkaar lijken. Dan schakelt hij van de ene melodie over op de andere. Favorieten heeft hij ook. Het kan gebeuren dat hij dagen achter elkaar van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat steeds hetzelfde deuntje zingt. Met als gevolg dat papa en mama dat ook in hun hoofd krijgen.
Natuurlijk stimuleren we zijn liefde voor muziek. Op onze lijst met uitjes voor Sybe staan vanzelfsprekend een paar muziekgerelateerde dingen. Zo is er in de bibliotheek een piano, waar iedereen op spelen mag. In de boekwinkel mag je een cd kiezen en luisteren met een koptelefoon. Er zijn regelmatig gratis concerten in de stad, op zaterdag is er een draaiorgel en soms loopt er een muziekkorps door de straten. Maar het allermooist is het als Sybe mee mag naar het kerkorgel. Dan zit hij op de orgelbank te stralen van oor tot oor. We hebben een prachtig filmpje waarop hij uit volle borst meezingt met een bewerking van Psalm 138. De organist krijgt wel het een en ander te verduren: een register dat ineens uitgetrokken wordt, gekriebel op zijn been of een reeks noten die niet in de partituur staat…
Samen met Sybe muziek maken blijft vooralsnog een droom. Zodra een ander zingt, fluit of muziek maakt, stopt Sybe met zingen en luistert hij alleen nog maar. Als iemand met hem probeert mee te zingen, houdt hij onmiddellijk zijn mond. Daarom genieten we dubbel van de heel enkele keer dat het wél gebeurt. Sybe vertoont zijn ‘kunstje’ niet op commando. Hij zal er niet rijk of beroemd mee worden en bovendien zingt hij soms als een schorre kraai. Maar hij en wij beleven wel heel veel vreugde aan zijn talent!
Elzi de Voogd is moeder van Sybe (11). Sybe heeft een diepe verstandelijke beperking en kan niet praten.
Reageren? Elzi@refdag.nl