Koningsroute: verder in het spoor van de Oranjes
Heerlijk fietsen en varen in het spoor van de koninklijke familie. Het kan in de chique Vechtstreek. De Koningsroute is een symbolisch cadeau van de gemeente Stichtse Vecht aan de nieuwe koning. Vandaag het tweede en laatste deel van de tocht.
Terwijl een plezierjacht met twee senioren verder tjoekt over de Vecht komt het rivierdorpje Nigtevecht in zicht. De Vecht tussen Vreeland en Nigtevecht slingert flink.
In Nigtevecht is het stil. Veel koninklijks is hier niet te zien. Alleen een gevelsteen herinnert aan de inhuldiging van koningin Wilhelmina in 1898. De plaquette is moeilijk te vinden, omdat het zoeken is naar het voormalige raadhuis. Het gebouw lijkt meer op een grote villa.
In Nigtevecht is een klein fietserspontje, maar de route gaat over de iets verderop gelegen sluisbrug bij de verbinding tussen de Vecht en het Amsterdam-Rijnkanaal. In 1954 was hier alles versierd en stonden er duizenden mensen langs het water. Koningin Juliana voer toen met de Franse president Coty op het koninklijke jacht de Piet Hein door de sluis richting Loenen. Het was een grootse gebeurtenis voor de regio.
Aan de overkant van de Vecht gaat de route verder, of beter gezegd: weer terug, want via de andere oever van het riviertje gaat de tocht weer slingerend richting Vreeland. Bij Vreeland doorsteken en Nigtevecht laten liggen, is dus een goed alternatief.
Na Vreeland volgt er even een druk stuk. Om het Amsterdam-Rijnkanaal over te kunnen steken, moet het fietspad langs de N201 worden gevolgd.
Aan de overkant ligt Loenersloot met zijn prachtige kasteeltje. Het werd tot 1997 particulier bewoond. Nu is het ondergebracht in een stichting en op bepaalde tijden te bezichtigen.
Kanaal
Langs het Amsterdam-Rijnkanaal gaat het zuidwaarts. Maar liefst vier koninginnen hebben in ruim 120 jaar tijd dit kanaal na verschillende aanpassingen geopend en heropend. De destijds 12-jarige koningin Wilhelmina en haar moeder, koningin-regentes Emma, waren de eersten, op 4 augustus 1892. Het water heette toen nog Merwedekanaal. Tot de aanleg van het kanaal ging alle vrachtvervoer van Amsterdam naar het Ruhrgebied over de Vecht en via de stadsgrachten van Utrecht. Een lastige route was dat.
In 1952 opende koningin Juliana het verbrede Amsterdam-Rijnkanaal. Zo’n dertig jaar later waren nog een verbreding en verdieping noodzakelijk. Koningin Beatrix opende het aangepaste kanaal op 31 oktober 1981.
Dat het om het drukst bevaren kanaal van West-Europa gaat, is ook deze dag duidelijk te zien. Terwijl rechts de stoptreinen en intercity’s langsflitsen, passeert links binnenvaartschip na binnenvaartschip. Af en toe dobbert een plezierjacht tussen de grote vrachtschepen voorbij. Mooi plekje voor een boterham. Jammer dat er weinig bankjes langs het water staan.
Jonkvrouw
Verder. Langs Nieuwer ter Aa –koningin Beatrix bezocht het dorp in 1983 kort– gaat de Koningsroute naar Kockengen. Prinses Beatrix woonde daar lang geleden het huwelijk bij van haar vriendin jonkvrouwe Lilian Marina van der Wijck. Volgens de krant zorgde dit „societyhuwelijk voor een van de drukste dagen ooit voor Kockengen.”
Langs Haarzuilens is het nog een paar kilometer naar het eindpunt: Maarssen. Interessant is het om even een uitstapje te maken en bij Haarzuilens even rechtsaf te slaan. Daar is de „wereld van weelde” van Kasteel de Haar te zien. Even wegdromen in de wereld van de rijke adel. Een koninklijke entourage. Een bezoek aan het grootste kasteel van Nederland geeft aan de Koningsroute een echt royaal slot. Tot de eeuwwisseling was het kasteel eigendom van de familie Van Zuylen van Nyevelt van de Haar. Zij leefden er elke septembermaand vorstelijk. Geldtekort noopte tot het afstoten van het kasteel. De glorie van het verleden blijft zichtbaar.
Dit is het slot van een tweeluik over de Koningsroute.
www,kasteeldehaar.nl, www.kasteelloenersloot.nl, www.koningsroute.nl
