Zo vond hij pasgeleden op het Dwingelderveld in Drenthe resten van een ree die er zodanig uitzagen dat duidelijk was dat de ree aangevallen was door een „wel heel groot beest.” „Maar dan denk je: het moet wel een das zijn geweest. Grotere roofdieren hebben we niet in Nederland”, aldus Donker. De boswachter zag ook al eens pootafrukken waarvan hij zich ernstig afvroeg of die van een hond konden zijn. „En er waren steeds vaker wandelaars die mij aanspraken omdat ze een wolf hadden gezien. Maar ja, zonder foto geen bewijs daarvan.”

Donker denkt net als de wetenschappers die het wolvenlijk hebben onderzocht, dat het dier niet alleen in de polder heeft geleefd. „Er is hier voedsel in overvloed, veel meer dan in Duitsland waar al hele roedels leven. We stikken in de muskusratten, eenden, ganzen en reeën. En we hebben grote stukken rustige, aaneengesloten natuur. Deze doodgereden wolvin was er ook gewoon en dat wisten we helemaal niet. Het is heel erg aannemelijk dat er al meer zijn”, aldus de opgetogen boswachter.