Alleen al de opmerking dat „iemand met een beetje verstand” of „een greintje gevoel” er niet over zou denken om… verlegt het gesprek in een verkeerde richting. Onjuiste argumenten vertroebelen de discussie. Ongeldige argumenten zijn drogredenen.

De mazelenepidemie toont opnieuw aan hoe discussies kunnen verlopen. Ongenuanceerdheid te over: via een radiokanaal werd vrijdag toelichtend gezegd dat „de gereformeerde kerk tegen inenten is.”

Dan de argumenten. Bijvoorbeeld: „Hoe kun je je later verantwoorden tegenover je kind als hij levenslang gehandicapt is doordat je hem een vaccinatie hebt onthouden?” Maar voor hetzelfde geld draai je de zaak om: „Hoe kun je je later verantwoorden tegenover je kind als hij levenslang gehandicapt is doordat je hem een vaccinatie hebt gegeven?” Het lijkt op het statement ”Vloeken is aangeleerd”, dat gemakkelijk gepareerd kan worden: Niet vloeken ook.

Discussies worden steeds meer in het openbaar –in het publieke domein– gevoerd. Dat leidt, behalve tot of zelfs dankzij een ondeugdelijke discussie, tot een ander fenomeen: criminalisering. Voorbeelden zijn er te over: De Bolderkaraffaire, de kosten voor kinderopvang (of de opvang door oma’s), het persoonsgebonden budget, de bezwaarde trouwambtenaar, asielverlening, de mazelenepidemie en het aftreden van de voorzitter van de Eerste Kamer Fred de Graaf. Hoewel het allemaal verschillende zaken zijn, deed zich steeds een vorm van criminalisering voor. In de kwestie-De Graaf ging het er wel erg persoonlijk aan toe. Wie de argumenten nu, enkele weken later, beziet, komt tot de vraag waar het nu eigenlijk over ging. Maar dan heeft de publieke standrechtelijke executie allang plaatsgehad.

Zo vergaat het ook de velen die dankbaar en gepast gebruikmaken van een persoonsgebonden budget. Die de nodige zorg (zoals vastgesteld door een indicatiecommissie) naar eer en geweten inkopen. Maar om wie vanwege de ongenuanceerde discussie en criminalisering van de groep de zweem van fraudeur bij voorbaat hangt.

Het toverwoord bij criminalisering is ”bizar!”. Door iets bizar te noemen is de toon gezet. Maar bizar is een oordeel, niet een argument. Tegenover ”bizar!” helpen geen argumenten meer. Wie is dan nog geïnteresseerd in achtergronden en beweegredenen? Het proces van criminalisering is al ingezet.

En zo kopte De Telegraaf woensdag: ”Mensen spelen met vuur”. „Niet vaccineren betekent (levens)gevaar voor jezelf en je omgeving.” Daarbij is het helder: „Voor je kind heb je toch alles over?” Dus…

Er bestaat –historisch gezien– ook decriminalisering. Wat vroeger maatschappelijk minder geaccepteerd werd, krijgt nu de instemming van de meerderheid van de bevolking. Dat is bijvoorbeeld te zien in de homo-emancipatie. Het publieke domein creëert zijn eigen knuffelgroepen of rekent af met voor hen onbegrijpelijke standpunten. Het is geen vraag aan welke kant van de lijn de groep van niet-vaccineerders staat.