Aan de poging in de buitenlucht gingen in anderhalf jaar tijd dertig eerdere pogingen vooraf. Zaterdag werd een eervolle vermelding in het Guinness Book of Records gehaald. „De eerste proeven mislukten allemaal, omdat de boel letterlijk uit elkaar plofte”, vertelt Reinier de Waal van het bedrijf Mecotech, dat het 3000 kilo wegende bakijzer voor de reuzenstroopwafel ontwierp.

Laserpistool

De Waal meet met een soort laserpistool regelmatig de temperatuur van de bakplaat, die minstens 160 graden moet zijn. „In het begin gebruikten we, net zoals bij het normale proces, een klomp deeg en probeerden die samen te persen. Omdat de stoom niet weg kon, kwamen er allemaal scheuren in en kon je uiteindelijk de brokken oprapen, maar had je geen mooie ronde stroopwafel.”

De Waal besloot toen het deeg van tevoren uit te rollen, dat op brandvrij folie te leggen en daarna het bakijzer net niet helemaal op het deeg te laten zakken.

Stroopwafelverticuteren

„Het grootste geheim ligt in het verticuteren van de wafel”, zegt Martien Markus van de gelijknamige stroopwafelbakkerij uit Waddinxveen. „We maken kleine gaatjes in het deeg en doen dat tijdens het bakproces nog een of twee keer, waardoor de lucht kan ontsnappen.”

Op het moment dat de megakoek door een hijskraan omhoog wordt getakeld, vertelt hij met enige trots dat het eigenlijk „één grote Markusstroopwafel” is. „De structuur en het recept zijn nagenoeg dat van ons. We kregen van de organisatie van het Guinness Book of Records de eis mee het water te vervangen door melk. Waarom doet moest, weet ik niet. Daardoor moet de wafel wel vandaag worden opgegeten.”

Heerlijke geur

Rond het bakproces, dat een heerlijke geur verspreidde, ontbrak het zaterdag niet aan belangstelling. Een team van een bedrijf dat een stroopwafelbedrijf in Amerika wil beginnen, maakte dankbaar gebruik van foto- en filmmateriaal om de Goudse stroopwafel daar te promoten. Ook leden van de Brabantse vereniging Struifbakkers stonden belangstellend te kijken, omdat zij het record roereibakken met 25.000 eieren op een soortgelijke manier willen vestigen.

Tussen wit bolletje

Harold Hooglander en zijn dochter Annemieke keken geïnteresseerd naar de recordpoging. „Wij hebben ooit de tip gekregen om stroopwafel tussen een wit bolletje te eten. Heerlijk!” aldus Hooglander. Annemieke: „Ik heb op school regelmatig op stroopwafels of stroopwafelssnippers getrakteerd.”

Nienke van Winkelen heeft het vier uur durende bakproces helemaal gevolgd als ze ’s middags een stuk van de megastroopwafel mag proeven. „Niet helemaal de echte, zoals die van Markus. Die zijn echt de lekkerste, maar deze lijkt meer op stroopkoek. Misschien hou ik er een spreekbeurt over”, vertelt ze.

Oudste recept

Als het gas niet meer sist door de ruim 5000 gaatjes van de gasbuizen onder het bakijzer, staan er nog twee mensen trots te kijken. Joop de Korte ontdekte een halfjaar geleden het oudste stroopwafelrecept, van Hans van Vreumingen uit 1854. 
De ander is Hans Jongejan, alias ”de Deegdraaier”, overdag conciërge op het Driestar College 
in de kaasstad. „Ik was ooit banketbakker en help Markus 
af en toe. Woensdagavond heb 
ik 150 kilo deeg staan kneden. We hebben het een beetje aangepast, omdat het allemaal in het groot moest. Een hele klus, maar het resultaat is geweldig! Bakker zijn is eigenlijk gewoon het mooiste beroep.”