Er is tweeërlei roeping. Allereerst een uiterlijke roeping. Dit is niets anders dan de aanbieding van Gods genade in het Evangelie, Zijn onderhandelingen met de zondaren, de nodiging om Zijn genade aan te nemen. Deze uiterlijke roeping is niet genoeg tot de zaligheid, maar genoeg tot eigen schuld.De tweede, de inwendige roeping vindt plaats wanneer God het hart wonderlijk overheerst en de wil trekt tot het omhelzen van Christus. Dit is een krachtdadige roeping.

Door de uitwendige roeping blaast God met een bazuin in het oor. Door de inwendige roeping opent Hij het hart, zoals bij Lydia. De uitwendige roeping mag de mensen brengen tot een belijdenis, maar de inwendige roeping brengt hen tot de belijdenis van Christus. De uitwendige roeping verandert de zondaar, de inwendige vernieuwt de zondaar.

Voordat God de mens roept, is hij in dienst van de duivel. Zegt de duivel: ga, dan gaat hij. De dwaze zondaar is als een slaaf die in de duisternis staat onder commando van de satan. Die duisternis is zeer troosteloos en iemand raakt gemakkelijk op de verkeerde weg en in de draaipoel van de hel. Een zondaar is ook krachteloos om een verzoeking tegen te staan en met een verdorvenheid te worstelen.

Maar er is ook halsstarrigheid in de zondaar. Behalve het onvermogen ten goede is er ook een tegenstand ten opzicht van het goede.

Thomas Watson, predikant te Londen (Alle de werken, 1670)