„Daarom zeg Ik u: Alle zonde en lastering zal de mensen vergeven worden; maar de lastering tegen de Geest zal de mensen niet vergeven worden.”

Zolang we in dit lichaam wonen, kunnen wij niet over onboetvaardigheid of over een onboetvaardig hart oordelen. Zolang het geduld van God ons nog tot inkeer kan brengen, hoeven we over niemand te wanhopen. God haalt de zondaar niet uit dit leven weg. Hij wil de dood van de zondaar niet. God zou liever zien dat de zondaar zich betert en in leven blijft.

De mens kan nu eenmaal een dwaalleer aanhangen. Is hij vandaag misschien nog een heiden, morgen kan hij een christen zijn. Uw eerste neiging zal zijn om hem als hopeloos geval te beschouwen. Maar als hij nu eens tot inkeer komt en het ware leven vindt voordat dit leven ten einde loopt? Volg daarom de raad op die de apostel Paulus u hierover geeft: „Oordeel niet voorbarig.”

Het is de lastering tegen de Geest die nooit vergeven kan worden. Nu begrijpen we dat dat niet elke lastering kan zijn, maar een heel bepaalde. Het is een onboetvaardig hart dat zich steeds weer verhardt. Zo denk ik erover. En volgens mij ben ik er ook in geslaagd om u te laten zien dat wij onmogelijk iemand deze lastering kunnen aanwrijven zolang hij in leven is.

Aurelius Augustinus, 
bisschop te Hippo

(”Preken over teksten uit het evangelie volgens Mattheüs”, 417)