Zegen
Het is een bekend ritueel aan het begin en aan het einde van elke kerkdienst: de ouderling van dienst schudt de predikant de hand en wenst hem in één woord: „Zegen.”
Dat ene woord is snel uitgesproken. De zegen voor en na de dienst is echter een inhoudsvol ritueel: namens de kerkenraad, en daarmee namens de gemeente, betuigt de ouderling zijn instemming met de boodschap van de Heilige Schrift die vanaf de kansel is verkondigd. En in de kerkenraadskamer doen de andere ambtsdragers door middel van hun handdruk hetzelfde.
Zegen, die heeft iedereen nodig. We zeggen het weleens: „Mijn zegen heb je.” Daar zit goedkeuring in: ik sta achter je, mijn steun heb je.
Velen kregen die zegen echter niet. Ze groeiden op zonder die blijken van waardering en instemming van hun ouders of van anderen in hun omgeving. Ze ontwikkelden een basaal gevoel van tekortschieten. Veel volwassenen lijken nog steeds rusteloos voortgedreven te worden, op zoek naar die zegen. Ze leggen zichzelf hoge normen op. Ze eisen buitensporige inzet van zichzelf. Ze hebben een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Zijn ze succesvol, dan kunnen ze er niet van genieten. Goed is nooit goed genoeg. Ze gaan voort met een rusteloosheid die hen opjaagt en uitput. Als je met hen zou doorpraten zou je ontdekken dat ze vaak nog steeds op zoek zijn naar ”zegen”.
Wat zou het mooi zijn als we elkaar en onze kinderen vaker zegen zouden toewensen. Is dit je rapport? Is dit de jongen met wie je je leven wilt delen? Weet je zeker dat je voor deze opleiding kiest? Mijn zegen heb je. Is er iets mislukt? Je hebt in elk geval je best gedaan.
Die zegen zit niet altijd in waarderende woorden. Ook zonder woorden kun je laten merken: mijn zegen heb je.
Kinderen die de ”zegen” van hun ouders hebben ervaren, ontwikkelen zich tot gezonde volwassenen. Ze durven hun nek uit te steken. Ze hebben ruggengraat. Ze durven verantwoordelijkheid te dragen, maar kunnen ook nee zeggen. Ze kunnen tegen kritiek zonder dat hun zelfbeeld dan als een ballon leegloopt. Ze durven te erkennen dat ze fouten maken en leren door ervaring.
Een Amerikaanse psychiater schreef eens dat ”vaderhonger” de oorzaak is van veel problemen in onze tijd. Velen missen de bevestiging en de ”zegen” van hun vader. Of dit alleen vaders te verwijten valt is de vraag, maar er schuilt wel een kern van waarheid in. Laten we elkaar vaker zegen toewensen. Gods zegen, die rijk maakt. Maar ook: mijn zegen heb je!