Tranen en zuchten
Een collega van me is een man recht van lijf en leden. Zijn houding heeft altijd iets voornaams. Maar vorige week strompelde hij slechts. Meelevend vroeg ik naar de reden van zijn ”krom van lenden” zijn. „Gestruikeld over een opstapje”, was het korte antwoord. „Toen schoot het in mijn rug.”
Recht werd krom. Dat zie je meer gebeuren. Zo langzamerhand moet je toch vaststellen dat het al jaren zo gaat met ”het recht” in ons mooie landje. Als het recht struikelt op de straten, maak je grote kans dat het krom wordt.
In het Wetboek van Strafrecht worden gedragingen strafbaar gesteld. Sommige gedragingen zijn zo ernstig dat ze als misdrijf worden benoemd. Lichtere vergrijpen zijn gekwalificeerd als overtredingen. Er zijn in het wetboek ook straffen opgenomen voor het overtreden van die regels. In het uiterste geval moet je je voor de rechter verantwoorden. Hij onderzoekt of er sprake is van een wetsovertreding en spreekt recht.
Een wet blijkt echter aan slijtage onderhevig te zijn en wordt dan ouderwets. Onder druk van het volk en zijn vertegenwoordigers worden wetten aangepast. Vroeger was het verboden om een kind in de moederschoot te doden. Nu niet meer. Vroeger was euthanasie verboden. Nu niet meer. Vroeger was godslastering verboden. Nu niet meer. Vroeger werd je op de bon geslingerd als je winkel op zondag open was. Nu niet meer. Het is een zich keer op keer herhalend proces.
Deze ontwikkeling is niet goed. Een samenleving die God-loos is, gaat daar een keer de wrange vruchten van plukken. Je krijgt weleens de neiging om voor jezelf te beginnen. Dan zou je zelf recht willen spreken en zelf ook maar wat gaan straffen. Het recht in eigen hand nemen dus.
Ik las iets moois, en dat wil ik doorgeven. Het staat in een verklaring over Psalm 82: „Het recht struikelt op de straat. We hebben een (meerderheid binnen de) overheid die zich door God niet laat gezeggen en we hebben (veel) rechters die niet bedenken dat zij door God zijn aangesteld. Zij spreken recht aan de hand van de wetten die door een onchristelijke overheid zijn gemaakt en naar de gezindheid van hun hart. Als de overheid geen recht doet, wil dat niet zeggen dat het recht om te straffen aan de onderdanen wordt gegeven. Dat blijft het recht van God. Tranen en zuchten zijn de enige wapens die een volk tegen zijn overheid mag gebruiken, wanneer deze God niet vreest.”
Best bijzonder, die wapens.
